Gazete 24 Saat

  1. Anasayfa
  2. »
  3. Ekonomi
  4. »
  5. ABD-İsraili Tevradî belaya mı koşuyor?

ABD-İsraili Tevradî belaya mı koşuyor?

adminn adminn -
24 0

Kuzeyden İnecek Yıkım

/

Gog ve Magog

kehanetiyle ilgili olarak Tevrat’ın Yeremya, Hezekiel ve İncil’in Vahiy kitabında zikredilenleri bundan evvelki iki yazımızda nakletmiştik.
İlgili bilgilerden anlaşılan odur ki, ABD-İsraili / Evanjelik-Siyonistler -kendi inanışlarına nazaran -Tanrı tarafından- Filistin’in kuzeyinden şahsen kendi davet ettikleri, kendi elleriyle yapıştıkları çok ağır bir

bela

ya hakikat

dizginsiz

bir biçimde koşuyorlar.
Buradaki

kendi

’lik bilgisi, o kehanetin / belanın mezkur kitaplarda işlenen sebepleriyle direkt ilişkilidir:
İsrailoğulları, Hz. Musa ve Hz. Harun aracılığıyla onları Mısır’dan çıkararak Firavun’un zulmünden kurtaran,

kurak ve ıssız toprakta

yol gösteren, yolda yerden ve gökten en güzel yiyecekleri veren ve nihayetinde

bereketli

bir ülkeye getiren Tanrı’yı unutmakla kalmamış, oraya gelir gelmez O’nun bahşettiği ülkeyi kirletmiş, mülkünü

iğrenç bir yere

çevirmiştir.

Söz konusu unutmanın, kirletmenin form, suret ve tekniği de tekrar birebir yerlerde şöyle sıralanmıştır:

Puta tapmak; canlı suları bırakıp, kendi yaptıkları sarnıçların suyunu içmek; halkının bir kısmını diğerlerine köle yaparak terk etmek; yozlaşmak; namustan yoksunlaşmak; dişi bir deveyken yaban eşeğine dönmek; hırsızların utancını giyinmek; diğerlerini azaba tabi tutmak; Tanrı’nın koyduğu hadleri (Sina Ahdi’ni / On Emr’i) çiğnemek; çok bir nankörlükle Tanrı’ya ihanet etmek ve O’nu tümüyle unutmak…

İsrailoğulları bunlara bağlı olarak -yukarıda da zikrettiğimiz şekliyle– belayı, şahsen kendi iradeleriyle seçmiş, elleriyle ona yapışmış ve kendilerini kararı altına alması için yalvara yakıla onu davet etmişlerdir.

Böylece bizim inanışımızdaki “Allah’ın rahmeti her bir şeye o şeyin kendi istidadı ve onun Allah Hazretinden o rahmeti talebine nazaran taalluk eder” (Dâvud el-Kayserî) esası, kendi inanışları içindeki kehanet lisanına ve davet şekline nazaran,

tersinden

hak edilmiş som bir bela olarak İsrailoğulları için işleyecek ve bu Tanrı’nın güç vermekle kalmayıp şahsen sevk ve yönetim edeceği kuzeyli bir kavmin tarafından gerçekleştirilecektir.

“Ey insanoğlu, Hükümran Rab (…) şöyle diyor: Son yaklaştı! Ülkenin dört köşesinin sonu geldi. Senin de sonun geldi! Senin üzerine öfkemi yağdıracağım. Yaptıklarına nazaran seni yargılayacak, bütün iğrenç uygulamalarının karşılığını vereceğim. Sana acımayacak, seni esirgemeyeceğim. Yaptıklarının ve sendeki iğrenç uygulamaların karşılığını vereceğim. O vakit benim Rab olduğumu anlayacaksınız. (…)

Yıkım! (…) İşte geliyor. Ey ülkede yaşayan halk, yıkıma uğrayacaksın. Yıkım vakti yaklaştı! Gün yakın! Dağların üzerinden sevinç sesi yerine karışıklık sesi geliyor. Çok yakında kızgınlığımı üzerine boşaltacak, sana duyduğum öfkeyi üzerine dökeceğim. Yaptıklarına nazaran seni yargılayacak, bütün iğrenç uygulamalarının karşılığını vereceğim. (…)

İşte o gün! Gün yaklaştı! Yıkım hazır. Değnek çiçeklendi, gurur tomurcuklandı. Zorbalık ayaklanıp berbatlığın sopası oldu. Halktan, o kalabalıktan kimse kalmayacak; mallarından, görkemlerinden bir şey kalmayacak.

Son yaklaştı! Gün geldi! Alıcı sevinmesin, satıcı üzülmesin. Zira öfkem bütün halkın üzerine yağacak. Satıcı yaşadığı sürece sattığını geri alamayacak. Zira herkesi ilgilendiren bu görüm değiştirilmeyecek. İşlediği günahlar yüzünden kimse canını koruyamayacak. Borazan çalındı, herkes hazır, lakin kimse savaşa gitmeyecek. Zira öfkem bütün halkın üzerindedir.

İşte dışarda kılıç, içerde salgın hastalık ve kıtlık. Kentin dışındakiler kılıçla öldürülecek, kenttekilerse kıtlıktan, salgın hastalıktan yok olacak. Sağ kalanlar vadilerdeki güvercinler üzere dağlara kaçacak; her biri günahından dolayı inleyecek. Eller gevşeyecek, dizler titreyecek. Çul kuşanacak, dehşete düşecekler. Yüzleri utançtan kızaracak, başları tıraş edilecek. Gümüşlerini sokağa atacaklar. Altınları kirli sayılacak. Rab’bin öfkesini boşalttığı gün onları ne altınları ne gümüşleri kurtarabilir. Bunlarla ne açlıklarını giderebilir ne karınlarını doyurabilirler.

Altın ve gümüş onları suça sürükledi

.” (Hezekiel 7)
Gog ve Magog kehanetiyle ilgili olarak bu dahil son üç yazıdır ilettiğimiz bilgilerin ışığında, İsrailoğulları’nı

şimdi

temsil eden Evanjelik-Siyonistler’in Gazze ile Batı Şeria’da yaptıkları “iğrenç uygulamalar”a baktıklarında, muvahhit Musevilerin ilgili kehaneti gerçek katına taşımaları, kalplerini endişe yuvasına dönüştürmeleri hiç de yadırganacak bir durum olmasa gerektir.

Gelelim, kuzeyden indireceği yıkımda hangi kavmin Tanrı’ya el olacağına!

Muvahhit Museviler onun Türk kavmi olacağına inanıyor.

Benim değerli

Müslüman-Türk

okurum, pekala siz neye inanıyorsunuz?

İlgili Yazılar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Web sitemizde size mümkün olan en iyi deneyimi sunmak için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.
Kabul Et