“Atatürk ülkemizi tek başına düşmanlardan kurtardı. Cumhuriyet Türkiye’sini yoktan var etti. Gerici, bilgisiz, köhne, tutucu bir güruhtan ilerici, çağdaş, çağdaş, Batılı, laik, bilimin ışığıyla aydınlanmış bir ulus yarattı. Onun için Atatürk bizim rehberimiz, başkanımız, ebedi şefimiz, idolümüz, varlık nedenimiz, üst insan, meta-insan, bugünümüzü sağlayan, her nefesimizi borçlu olduğumuz ulu başkanımızdır. Biz hepimiz onun izindeyiz. Biz Mustafa Kemal’in askerleriyiz. Açtığı yolda, gösterdiği idealde, hiç durmadan yürüyenleriz. Varlığımızı onun varlığına armağan ettik. Bu durumda doğal olarak ülkenin sahibi biziz. Bu ülke üzerinde yalnızca bizim tasarruf hakkımız var. Biz ülke ve millet için en doğruyu bilenleriz; hatta neyin en gerçek olduğunu yalnızca biz biliriz. En vatansever biziz. Bu ülkeyi en çok düşünen, bu vatan için en çok kaygılanan biziz. Kimse bu ülkeyi bizim sevdiğimiz kadar sevemez. Bizim üzere düşünmeyenler, bizim üzere inanmayanlar, bizim üzere yaşamayanlar, bize benzemeyenler gaflet, dalalet hatta hıyanet içindedirler. Onla Yunan artığıdır. Standart, olağan, doğal biziz. Biz daima doğruyuz, daima haklıyız. Biz kusurdan münezzehiz, temiziz. Çoğunluğun bize uymuyor olması, onların, körlüğünden ve cehaletindendir. Hepsi yanılıyor, biz yanılmayız, aldanmayız. Bizim gördüğümüz gerçeği onlar görmüyor. Onlar hain. Onlar eğitim görse bile hakikati göremezler; biz eğitim görmesek de Atatürk’ün ışığı ile aydınlanır, onun ölümsüz varlığı ile yolumuzu aydınlatırız. Ülkeyi yönetme hakkına yalnızca biz sahibiz. İnönü’nün tek yanılgısı çok partili sisteme, bâtın oy, açık tasnife müsaade vermiş olmasıdır. Bilgisiz bir millet hakikat seçim yapamaz. Onun için, yolundan sapmış milleti yanlışsız yola getiren darbeler yasaldır, gereklidir. Millet kendi başına, kendi haline bırakılamaz, kesinlikle vasisi olmalıdır. Ordumuz bilgisiz bir milletin inisiyatifine bırakılamaz. Bilgisiz millet askerlik yapmalıdır, bizim için ölmelidir, sağ kalanlar bizim için çalışmalıdır lakin ordu milletin değil yalnızca bizim ordumuzdur. Ülkenin nimetlerinden ve halkın emeğinden istifade hakkı öncelikle bizimdir zira biz seçkiniz, biz her şeyi hak ediyoruz. Ceddimizin yolundan sapmış ülke er ya da geç tekrar hakikat istikamete girecektir. O vakit İstiklal Mahkemeleri yine kurulacaktır. Kimseye acınmayacaktır. Bizim üzere olmayanlar, bize benzemeyenler yok edilecektir. Bizim üzere olmayanların yaşama hakkı da yoktur. Ceddim olmasa isminiz Yorgo olurdu. Köy Enstitüleri tekrar açılacak, ulusumuz eğitimden geçirilecek, bütün ülke bize benzetilecektir. Öbür yol yoktur. Öbür yol ihanettir. Ceddim ölmedi, içimizde yaşamaktadır. 1881’de doğmuştur, ebedi aramızdadır. Bu yolda kurtuluş yok tek başına, ya daima birlikte, ya hiçbirimiz! Ceddim izindeyiz. Mustafa Kemal’in askerleriyiz!”
Eksiği var, fazlası yok. Bir Kemalist’in zihni tam bu türlü çalışıyor, yalnızca
böyle çalışıyor…
Kara Harp Okulu’ndan 2024 yılında 917 Türk öğrenci mezun oldu ve teğmen olarak vazifeye başladılar. 917 teğmenden yalnızca 5 tanesi disiplinsizlik nedeniyle ihraç edildiler. CHP ve onun başını çektiği muhalefet, bu 5 disiplinsiz teğmeni savunurken, kurallara riayet ederek vazifeye başlamış 912 teğmeni töhmet altında bırakıyor. Yalnızca bu teğmenler de değil, askerliğin disiplin olduğunu çok uygun bilen milleti de karşısına alıyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan bir siyaset dehası lakin bu tuzağı o kurmadı; CHP, disiplinsizliğe sahip çıkarak, kendi kazdığı kuyuya, kendi kurduğu tuzağa düşüyor.
CHP Genel Başkanı Özgür Özel, partisinin küme toplantısında “Bizim karşısında olduğumuz 6. Filo’ydu. Senin yanında durdukların onun karşısında namaza durdular namaza” tabirlerini kullanarak bir palavrası, iftirayı tekrar lisana getirdi. Yazdık, fakat durmadan yazmaya devam edeceğiz: 1969 yılında solcular aylar süren şımarıkça aksiyonlarıyla Türkiye’de hayatı felç etmiş, sağcı, milliyetçi, dindar gençler de sokağa çıkarak bu şımarık solcuları affedersiniz eşek sudan gelene kadar pataklamışlardı. Türkiye solu yediği bu dayağı unutamadı; “6. Filo’ya karşı namaz kıldılar” palavrasıyla da ezikliğini örtmeye çalışıyor. Siz şükredin ki Seyahat olayları sırasında öfkeli kalabalığı meskeninde tutan Erdoğan üzere bir başkan vardı; yoksa 1969’u bile unuturdunuz.
Ekrem İmamoğlu, Erdoğan’ın kıssasını taklit ederek Cumhurbaşkanı olabileceğini zannediyor. Halbuki kıssalar hiç benzemiyor. Erdoğan geçersiz mağdur değildi; sadece kendisi değil, partisi, hareketi, yol arkadaşları, fikri, inancı on yıllar boyunca ötelenmişti. Erdoğan neredeyse çocukluğundan itibaren uğraşın içindeydi. Erdoğan sıfırdan parti kurdu, Genel Lider, Başbakan, Cumhurbaşkanı oldu. Geldiği her makama uğraş, sabır ve direnişle geldi. Erdoğan’ın kendisine inanmış takımı vardı. Erdoğan Belediye Başkanlığı periyodunda başarılıydı. En değerlisi de Erdoğan her vakit diklenmeden dik durdu. Sağa sola sataşıp düzmece mağduriyet üretmekle Cumhurbaşkanı olunmaz; millet de aslında bunu yutmaz.
