Türkiye 2025 yılını “Aile Yılı” ilan etti. Zira nüfusumuz yaşlanıyor ve nüfus artış suratı gitgide düşüyor. Bu hafta “Bir Diğer Mesele” programının konuğu olan İstanbul Aile Vakfı Başkanı Üner Karabıyık’ın söyledikleri daha vahim. Karabıyık gençler evlenmek ve erken yaşta çocuk sahibi olmak istese bile bu gidişte 2045’te doğurganlığın sıfır olacağını tabir ediyor. Bunun nedeni paketlenmiş besin, paklık hususları ve kozmetikten alınan kimyasallar.

En geniş tariflerinden birine nazaran pornografi, “bir şeyi nasıl yaşayacağımızı aslında hiç yaşanmayacak bir temsil ile belirlemek ve hatta onunla sınırlamak” manasına gelir. Bugünün hedonizm ile kapitalizmi birleştiren çılgın dünyasında “arzu objesi belirlemek” tüketim davranışını tetiklemek için en kestirme yol malum. Bir formül olarak pornografi tam burada giriyor devreye. Bugünün porno starlarının influencerlar, fenomenler ve kamusal alanda kendi kişiselliklerini (aslında kişilikleri olmadığı

Türkiye ve dünyanın ağır politik gündeminden bir an sıyrılıp nihayet bu yazıyı yazmaya fırsat bulabildim. Şu cümleyle başlayayım: Durum makûs değil, çok makûs. Türkiye’de seküleri, muhafazakarı, dindarı, Marksist’i falan tam ortadan değil lakin aşikâr oranda ikiye bölünmüş durumdayız epeydir. Bir kısım daima “hiçbir hudut tarafından çevrelenmek istemeyen serazat bireyler” olmanın peşinde, bir kısım ise o değişmez maddeyi, ahlak yasasını arıyor gece gündüz. Daha evvel “sınırsızlık dini” konusunda kalem

İnsanın kendi özünden besleyip büyüterek kişiliğine yansıtacağı hassasiyetler, öteki pek çok şey üzere dışarıdan kodlanarak hazır halde yükleniyor artık insanlığımıza. Nelere, nasıl, ne kadar hassas olunacağına dair görünmeyen, ismi konulmayan toplumsal yönergeler var. Kanaatlerin oluşmasına misal bir süreç kelam konusu. Kanaatler de o denli değil mi, onlar da hazır alınmıyor mu artık türedi akıl fikir tezgahlarından. Neredeyse ihtirasla sahiplendiğimiz kanaatlerin gerisinde bize ilişkin bir fikir zahmeti, bir

Üsküdar’ın o yorgun yokuşlarından birini metot yordam tırmanırken “ârif nedir?” diye sordum dostuma. Zira Üsküdar’ın yorgun yokuşlarından birinin sonundaki konutlardan birinde oturduğumuz bir öteki dost “Fas’ın birtakım bölgelerinde arif zatlara zâkir de dendiği olurmuş” demişti. “Ârif diye tatmış olana denir. Âlim ateşin yaktığını bilir, ârif şahsen yanar. Âlim söylediğinin gerisinde, ârif söylediğinin ilerisindedir. Zira derler ki âlim konuşmazsa, ârif konuşursa yanar” dedi dostum. Bir okyanus kadar büyük

1789 büyük Fransız ihtilâlinin fikrî temellerini hazırlayanlardan biri olan filozof La Fayette , meşhûr “İnsan Hakları Beyannâmesi” yayınlanmadan, bütün hukuk sistemlerini incelemiş ve Vedâ Hutbesi’nde yer alan adâlet ve insanlık prensiplerini öğrenince şunları söylemiş: “ Ey ulu Muhammed ! Adâlette o denli bir tepeye ulaşmışsın ki, kimsenin o seviyeyi aşması bugüne kadar mümkün olamamış ve bundan sonra da olamayacaktır!..”. Vedâ Hutbesi, tıpkı vakitte bir “İnsan Hakları Beyannâmesi”dir. O denli adil