TvNet’te her hafta yaptığımız ‘Siyaseten’ programını Ersin Çelik’in öncülüğünde, Yeni Şafak Müellifi İsmail Kılıçarslan ve Muharrir Samet Doğan’la, tarihi günler yaşayan Halep’te gerçekleştirdik.
Kilis Öncüpınar hudut kapısından geçer geçmez savaşın ağır yıkımına şahit olduk. Yıkılmış meskenler, yanmış araçlar, boşaltılmış köyler ve kasabalar… Yol boyunca insanların yüzünden savaş yorgunluğu okunuyor. Savaş muhabirliği de yapmış pahalı dostumuz muharrir Samet Doğan bize her köyün, kasabanın kıssasını anlatıyor.
Bosna Savaşı sonrası Mostar ve Saraybosna’daki o büyük yıkımı görmüştüm lakin Suriye’deki çok diğer. Çağdaş savaş mühimmatının her çeşidi kullanılmış. Devasa binalar, kimi vakit yalnızca mermilerle harabeye çevrilmiş. Milyonlarca, evet milyonlarca insan buralarda hayatını kaybetmiş. Sağ kalabilenler inançlı bölgelere, en çok da Türkiye’ye sığınmış.
Halep’e Basil Meydanı’ndan girdik. Hafız Esed’in oğlu, veliaht Basil Esed bir trafik kazasında ölmüştü. Meydana bir heykelini dikmiş, ismini vermişlerdi. Heykel düsturu üzerindeki at duruyor lakin Basil devrilmiş. Meydanın ismi da yakında değişir. Gençler burada toplanıyor, özgür Suriye’nin yeni bayrağını dalgalandırıyor, zaferin fotoğrafını çekiyorlar. Kente hakikat biraz ilerleyince trafik de, canlılık da artıyor. Halepliler derme çatma dükkânlardan, pazarlardan alışveriş yapıyor, geziyor, özgürlüğün tadını çıkarıyor.
Halep demek, Kale demek. Bu o denli sıradan bir kale değil. Hamdani Buyruğu Seyfüddevle, Türkmen Buyruğu Sanduk, Selçuklu Sultanı Alparslan, Melikşah, Tutuş, Artukoğlu İlgazi, İmadüddin Zengi, Nureddin Zengi ve Selahattin Eyyubi daima bu kale için savaştılar, burayı karargâh olarak kullandılar. Kudüs’ün fetih seyahati da bu kaleden başladı.
Halep Kalesi ve etrafındaki eski kent de çok büyük tahribata uğramış. Kale hâlâ ayakta olmakla birlikte kaç konut, cami, tarihi eser yıkılmış. Bilhassa önünden yayın yaptığımız Halep Emevi Camii ağır hasar görmüş.
Yıkılsın, yine yapılır, yapılacak. 1260 yılında Moğol Hükümdarı Hülagü Halep’i almış, taş üstünde taş bırakmamıştı; Halep yine yapıldı. 1348’de veba salgını Halep’i tüketmişti; yine ayağa kalktı. 1400’de Timur, Halep’i almış, 3 gün yağmalamış, 20 bin Halepliyi katletmişti; Halep tekrar kuruldu.
Halep tekrar yapılır, inşa ve imar edilir, geçmişin izlerini siler, yaralarını tedavi eder, sokakları, çarşıları, pazarları, tarih boyunca olduğu üzere yeniden cıvıl cıvıl bir canlılığa kavuşur, Halep, yine Ortadoğu’nun ticaret, ilim, üretim merkezi haline gelir. Kale etrafında toplanmış, kesintisiz kutlama yapan coşkulu kalabalık bunun ispatı. Bu Suriyeli çocuklar Halep’i yine ayağa kaldırırlar, daha yeterli bir Halep’i kurarlar.
Halep, her köşesinde Türk izi taşıyan bir kent. Yüzyıllar boyunca Halep Türkler tarafından yönetildi. Alparslan, Anadolu’ya girmeden evvel Halep’e girmiş, Türkler Anadolu’dan evvel İran, Irak ve Suriye topraklarını yurt edinmişti. 1516’da Yavuz Sultan Selim, Halep’i tekrar Türklerden devralmış, 1918’e kadar da kent Türk kalmıştı. Gaziantep, Kilis, Hatay birer kasaba iken Halep onların ağabeyi bir Türk kentiydi.
Halep’te Türk lirası her yerde geçiyor ve sokaklarda Türkçe artık ikinci lisan. Küçük çocuklardan yaşlılara kadar çabucak herkesle Türkçe konuşmak mümkün. Bu, dönüşün zati başladığını gösteriyor. Yarın güvenlik ve tertip sağlandığında, Türkçe konuşan bu çocuklar Türkiye-Suriye ortasında ticaretin patlamasında kilit rol oynayacaklar. Ensar olmak gurur verici fakat bunu Halep’te teneffüs etmiş olmak farklı bir his.
Halep’te büyük bir zafer coşkusu, tanımı imkânsız bir özgürlük sevinci var. Halep’te umut var. Halep’te küllerinden yine doğmak için sabırsızlık var. Halep inşallah tarihteki o mümtaz yerine tekrar ulaşacak; Halep inşallah Ortadoğu’nun tekrar yıldızı olacak. Haleplilerin gözünde o ışık var.
Suriye’ye ideolojik gözlüklerle, takıntılarıyla, tabularıyla, dogmalarıyla, mezhep taassubuyla, kibirle, faşist gözlükleriyle bakanlar gerçeği asla göremeyecekler. Suriye’de, Halep’te en başta insan var. Çok büyük acılar çekmiş, tarifsiz azaplardan çıkmış, yakınlarını kaybetmiş, meskenleri yıkılmış, hayatları çalınmış beşerler var Halep’te. “Benim mezhebimden olmayana ne olursa olsun” diyenlerin, “benim üzere düşünmüyorsa gebersin” diyenlerin, savaşın yıkıcılığını görmeyip insafsızca, vicdansızca, alçakça, “Suriyeliler dönsün” diyenlerin, Türk’ün tarihini bilmeden Türkçülük yapan kara cahillerin anlayamayacağı, kavrayamayacağı bir insan gerçeği var Halep’te.
Biz Halep’te Müslümanlarla sevindik, Müslümanların coşkusunu, heyecanını, umudunu paylaştık. Bu da Allah’ın bir lütfudur, herkese nasip olmaz. Müslümanlarla sevinemeyenlere, nasipsizlere, insan gerçeğini kavrayamayanlara da yazıklar olsun.
Bu ihtilal inşallah son zafere ulaşacak. Mücahitler, dünyanın gıpta edeceği bir sistemi inşallah kuracaklar. Bize düşen bu umuda sarılmak, bu optimistlikle bakmak, bunun için Allah’a dua etmektir. Gün bugündür, yarına Allah Kerim’dir.
Dönüşte Azez’de iken, Deyrizor’dan PKK’nın sürüldüğü haberi geldi. Azez sokağa çıkıp zaferi çılgınca kutladı. Türkiye’de kutlanması gereken bir zaferi Suriyeli kardeşlerimiz bizim yerimize de kutluyor. Diğer kelama ne hacet…
Son olarak, bu unutulmaz seyahate vesile olanlara teşekkür borcumuzdur. En son 13 yıl evvel gittiğim Halep’i bir daha göremem diyordum ancak adeta muzaffer bir ordunun neferi üzere gittik ve kahvesini içtik Halep’in. Serhat İbrahimoğlu’na, bize kapıları açan Ersin Çelik’e, yorumları ve verdikleri bilgiler için İsmail Kılıçarslan ve Samet Doğan’a, Haber Müdürümüz Erkan Kaymaz, Editörümüz Nisa Parıltı Çavuşoğlu, kameramanımız Musa Sürer’e, sürücümüze, orada tanıştığımız rehberimiz Hişam’a, Türkiye’den geldiğimizi öğrenince her türlü kolaylığı sağlayan Mücahitlere ve bizi bağrına basan Haleplilere sonsuz teşekkürler.
