Parker, Güneş’in yüzeyine yalnızca 6,1 milyon kilometre uzaklıktan (3,8 milyon mil) geçerek insanlığın Güneş’e olan en yakın geçiş rekorunu kırdı.
Bu uzaklık, Dünya ile Güneş ortasındaki bir metre uzunluğundaki aranın sırf 4 santimetresine muadil.
Bu yakın uçuş sırasında, araç yaklaşık 980 derece sıcaklığa maruz kaldı. Parker, Güneş’in ısı ve radyasyonuna dayanabilmek için 11,5 santimetrelik özel bir karbon kompozit ısı kalkanı ile donatıldı.
Parker Solar Probe, Güneş’in atmosferi olarak bilinen korona bölgesinde hareket ederek yıldızımızı daha güzel anlamayı amaçlıyor.
Bu bölge, olağanda sırf Güneş tutulmaları sırasında Dünya’dan görülebiliyor. Parker’ın bilimsel amaçlarından biri, korona sıcaklığının Güneş yüzeyinden neden daha yüksek olduğunu ve güneş rüzgarlarının nasıl hızlandığını açıklamak.
Güneş’teki patlamalar, hem uzaydaki elektronik aygıtlar hem de Dünya’daki elektrik şebekeleri üzerinde olumsuz tesirlere yol açabiliyor. Parker’ın bu süreçleri çözme gayreti, sırf teorik değil, pratik bir değere de sahip.
Parker, bir sonraki yakın geçişini 19 Haziran 2025’te gerçekleştirecek. Bu, uzay aracının birincil misyonunun tamamlanmasına hakikat üçüncü en yakın geçişi olacak. Parker’ın sonuncu vazifelerinden biri, Güneş’ten gelen büyük bir patlamayı (güneş alevini) kaydederek bu cins olayların ayrıntılı bilgilerini Dünya’ya ulaştırmak.
Parker’ın yakıtı tükendiğinde, vazifeliler uzay aracını Güneş’e gerçek çevirecek. Güneş’in radyasyonuna dayanamayacak olan araç büyük ölçüde yanacak, lakin ısı kalkanı sağlam kalabilir.
Bu, NASA’nın mühendislik muvaffakiyetinin milyarlarca yıl boyunca Güneş’in etrafında bir miras olarak döneceği manasına geliyor. Parker Solar Probe, insanlığın Güneş’i manaya yolundaki en mert adımlardan biri olarak bilim tarihinde yerini aldı.
