Kürt denilince yalnızca PKK’nın akla gelmesi, çok önemli bir problemimiz.
PKK dışındaki, en değerlisi de PKK’nın Baasçı ideolojisine ve terör metoduna karşı çıkan bizim üzere milyonlarca Kürdün en büyük sorunu.
Sadece Türkiye Kürtlerinin değil Suriye Kürtlerinin de sorunu bu.
Kürtleri ve Kürtlüğü PKK denklemi içine yerleştirerek konuşanlar biz Kürtleri iki sefer mağdur ediyorlar.
PKK aksisi Türk ırkçı-faşist çevrelerin bakış açısı da bu, PKK’nın siyasi aparatı olan DEM Parti’nin bakış açısı da bu.
ABD-İsrail-Avrupa’nın bakış açısı da.
Onlar PKK’dan bahsederken “Kürtler” diyorlar. “Kürtler bizim DEAŞ ile uğraşımızda sadık müttefiklerimizdirler.”
Diyelim ki DEAŞ büsbütün Kürtlerden müteşekkil bir örgüt olmuş olsaydı da ABD-İsrail-Avrupa cenahının bakışı değişmeyecekti. Yeniden DEAŞ’tan “İslamcı terör örgütü” olarak bahsedeceklerdi, PKK’dan da “Kürtler” diye…
Tersinden bakalım: Diyelim ki PKK “İslamcı”, DEAŞ “Laikçi-seküler” ve dahi ABD-İsrail aparatı olsaydı bugün PKK için denilenin birebiri DEAŞ için denilecekti.
PKK hakikaten “Kürt” olduğu için değil ve sadece ideolojisi Baasçı-seküler olduğu için değil evvelemirde ABD-İsrail çıkarlarına hizmet ettiği için “Kürtler” diye sahipleniliyor.
ABD-İsrail hakikaten Kürtlerin Suriye’de kazanım elde etmelerini istiyorlarsa orada PKK dışında toplumsal ve siyasal temsil açısından çok daha güçlü Kürtler var, sözgelimi Barzani’nin partisine mensup olan Esed’in Baasçı rejimine de karşı olan Kürtler var, niye onları değil de ısrarla PKK’yı destekliyorlar?
PKK Suriye’deki Kürtleri baskıladığında, onların siyasi temsilcilerini ve kanaat başkanlarını yok ettiğinde ve yüzbinlercesini de Erbil ve Türkiye’ye göç ettirdiğinde niye “Kürtleri yalnız bırakmayız!” diyenler PKK’nın bu öldürme ve sindirme siyasetlerine art çıktılar? Yoksa PKK’nın yok edip göçe zorladıkları Kürt değil miydi?
DEM Parti’nin Kürtler ve Kürtlük bahsinde konuşmaya hakkı yok.
Hele hele Recep Tayyip Erdoğan üzere Kürt inkarını ve zulmünü sonlandıran bir öndere, dorunun tahlili için nasıl efor sarfettiği bilinen Hakan Fidan üzere birine kelam söyleme hakları hiç yok.
Zalim Esed işbirlikçisi bu Kürt Baasçılarının gerçekte nasıl Kürdüfobik olduklarını artık yüksek sesle konuşmanın vakti geldi de geçiyor.
Kürt denilince yalnızca PKK diyen ve her şeyin merkezine PKK’yı oturtan DEM zihniyetini bu açıdan eleştiriyor değilim.
DEM, PKK’nın siyasi aparatı olduğu için tam da bu türlü yapmak zorunda. Diğer türlü bir beklenti hem ham hayal hem de nâ-mümkün.
DEM’in gözünde PKK’lı olmayan Kürt değildir. PKK’ya karşı çıkan her Kürt imha edilmesi gereken bir düşmandır. O yüzden PKK’nın Kürt katliamlarının ve baskılama siyasetlerinin en büyük destekçisidir.
Soruyorum: PKK’nın yok ettiği, öldürdüğü ve hicrete mecbur bıraktığı Kürtlerin hakkını DEM’in savunduğunu, bu bahiste PKK’ya tek laf ettiğini hiç duydunuz mu? Suriye’de PKK tarafından yerlerinden yurtlarından edilen mazlum Müslüman Kürtlerin hukukunu savunduğunu hiç duydunuz mu?
Irak’ın Kürdistan bölgesel idaresi ile Bağdat hükümeti karşı karşıya geldiğinde tercihinin Bağdat Hükümeti’nden yana olduğunu açıklayan PKK idaresini “Kürtler” yahut “Kürtlük” ismine hiç eleştirdiğini duydunuz mu?
Duyamazsınız göremezsiniz. Zira ne PKK’nın ne de DEM’in asıl hassasiyeti “Kürtler” yahut “Kürtlük” değildir.
Siz PKK’nın iktidarda olmayacağı bir “Kürdistan devleti” bile vadetseniz onlar asla razı olmazlar. Tek hedefleri, o Baasçı-sosyalist ideolojileriyle birlikte kendilerinin bizatihi iktidarda olmaları. Bu olmayacaksa bağımsız bir Kürt devletine bile isyan ederler.
Kürdüfobizm asıl budur işte!
Hakan Fidan’a utanmazca bu bahiste laf söyleyen o DEM’li siyasetçilerin Kürtlerin varlığını dahi tanımayan Baasçı Esed rejimine bir gün olsa tek söz laf edememenin, utancıyla bir ömür uzunluğu konuşmamaları gerekir gerçekte.
Kürt inkarını Türkiye’de yürekle sonlandıran Erdoğan’a düşmanlık etmek, Kürt inkarının ve zulmünün müsebbibi olan CHP ile işbirliği yapmak soruyorum size hangi Kürtlük hassasiyetiyle bağdaşıyor?
Esed’in devrilmek üzere olduğu günün arifesinde Kamışlo’da yiğit Kürt halkının sokaklara çıkıp Esed rejimini protesto etmesini yahut Şam’a gerçek giden özgürlük yürüyüşünü kutlamayı bile yasaklayan PKK’nın savunuculuğunu yapmak bırakınız Kürtlük bahsini özgürlük bahsinde nereye düşer?
Esed aykırısı Barzani yanlısı Kamışlo Kürtleri PKK yasağına karşın meydanlara çıkmış ve Esed heykellerini yıkmışlardır.
İşte özgürlük çabası de Kürtlük uğraşı de bu!
Şimdi ABD-İsrail o Suriye’nin asıl sahipleri ve yerleşik halkı olan Kürtlerini değil de onları silah zoruyla baskılayan PKK’yı seviyor-destekliyor.
DEM Parti de o denli.
İzin versinler Erbil’e ve Türkiye’ye sığınmak zorunda bıraktıkları Kürtler geri dönsünler de Suriye’nin kuzeyinde kendi yazgılarına kendileri karar versinler!
Erdoğan Türkiye’si Kürdüfobik değil asla.
Erdoğan Türkiye’sinin sorunu Kürtlerle hiç değil.
Erdoğan Türkiye’si Kürtlerin Suriye’deki kazanımlarından memnuniyet duyar.
Hatta o kazanımlar için takviye sunmaktan geri durmaz.
Yeter ki ABD-İsrail destekçisi ve Türkiye düşmanı PKK silahlarıyla birlikte ortadan çekilsin.
Erdoğan Türkiye’sinin PKK terör örgütüne karşı olan legal ve haklı tavrını “Kürt düşmanlığı” olarak suçlayanlar sözün tam manasıyla müfteridirler. Dahası, Kürtlerin kazanımlarıyla zerre alakaları olmayanlardır. Kendi ideolojilerini ve fiziki iktidarlarını Kürtlerin kazanımlarının üstünde görenlerin Kürtler ismine da Kürtlerin kazanımları bahsinde de konuşmaya hakları yoktur.
Boş lakırdıları bıraksınlar.
PKK Kürtlere kaybettirmek istemiyorsa ortadan çekilsin. Bölgenin Kürtleri Yeni Suriye’nin sahipleri olarak kendi bahtlarını kendileri belirlesin.
Erdoğan Türkiye’sinin nasıl gerilerinde olduğunu herkes görecektir o vakit.
Daha evvel de söylemiştim.
Bu vesileyle bir kere daha altını çizerek söyleyeyim:
Erdoğan Türkiye’si PKK idaresine asla müsaade vermez. Lakin Kürtlerin kazanımından memnuniyet duyar. Irak’taki benzeri Türkiye dostu bir Kürt idaresinden asla rahatsızlık duymaz. Tam aksine bunun tarihi beraberliğimizin ve dini kardeşliğimizin yeni bir birlik projesi ekseninde ete kemiğe bürünmesinden memnuniyet duyar. Türklerle Kürtleri düşmanlaştırmak isteyen İsrail oyun planının bozulması için de gerekli bir adım olarak görüp dayanaklar.
MHP’nin bilge önderinin 1 Ekim’de DEM kümesine uzattığı el ve ardından Öcalan’a yaptığı tarihi davet elbette çok kıymetliydi.
DEM uzatılan elin değerini bilmedi.
PKK/Kandil TUSAŞ atağıyla bu dostluk ve kardeşlik eline kan bulaştırdı.
Terörün merkezi Suriye’nin kuzeyiydi.
Buna karşın Sayın Bahçeli geri adım atmadı.
Öcalan’ın vakit geçirilmeden DEM kümesiyle görüştürülmesinin gerekliliğine vurgu yaptı.
Ertesi gün DEM kümesi Öcalan’la görüşmek için Adalet Bakanlığı’na müracaatta bulundu.
O talebe yeni isimler eklendi lakin Bakanlığımız şimdi bir yanıt vermedi.
Cumhurbaşkanımızın desteklediği bu sürecin gayesi Sn. Bahçeli’nin ağzından net bir biçimde ortaya konulmuştu.
Öcalan çıkacak terör örgütünü lağvettiğini açıklayacak ve terör örgütü de silahlarını ebediyen toprağa gömecekti.
Henüz Öcalan çıkıp konuşmadığı için başlayan bir süreç yok.
Ama DEM’lilerin görüşme talebi kıymetlendirme evresinde.
Diyeceğimi apaçık diyeyim:
Sayın Bahçeli davette bulunduğunda Suriye’deki durum farklıydı. İhtilal sonrası Suriye’deki durum içerdeki denklemi de değiştirmiş durumda. O yüzden yeni bir değerlendirmeye gereksinim var.
Sayın Bahçeli’nin çerçevelediği ve Sayın Cumhurbaşkanımızın da desteklediği teklif yerindedir. Olmadı gerekendir. Öcalan ön alıp bunu gerçekleştirme yoluna gitmelidir. Bu mevzuda Öcalan’ı bir aktör olarak öne almanın elbette faydası vardır. Öcalan’la yanlışsız bir temelde ilişkilendirilirse ve Öcalan da Suriye’de ortaya çıkan yeni gelişmeden sonra kesin ve kararlı bir duruş sergilerse sürecin önü açılır. Bu bahiste Öcalan’ın söyleyeceklerinin değiştirici gücüne inanıyorum. Şimdiki ortam buna müsait. Bence tam vaktidir.
Ama metot konusunda tereddütlerim var.
Öcalan’ın da dediği üzere Kürtleri ulusçuluk ve Kürt ulus devleti üzerinden İsrail’in aparatına ve hizmetine almak isteyen güçlerin silahlı taşeronu olarak iş gören bir yapının tasfiyesi için haklı bir çaba yürüten Türkiye’yi “Kürt düşmanı, katliamcı, işgalci!” diye suçlayan Baasçı DEM aklıyla bu süreci yürütmek mümkün değil.
Geçmişteki tahlil sürecini enfekte eden akıl işte bu DEM aklıydı.
Aynı aklı tekrar Öcalan’la muhatap kılmak ve Öcalan’ın bildirilerini bu DEM’li figüranlar üzerinden topluma taşımak son derece yanlış olur. Süreci enfekte ederler. Zira o DEM’li siyasetçiler Baasçı CHP’nin zihin kodlarıyla düşünen Kürt Baasçılığının tipik temsilcileridirler.
Geçmişte hem Öcalan’ı siyaseten enfekte ettiler hem de Erdoğan düşmanlığı ekseninde Türk-Kürt Baasçılığına yaslanan bir siyasi çizginin içinde yer aldılar. Tabanına kadar da Esetçilik yaptılar.
Ezcümle diyeceğim o ki, Suriye ihtilalinden sonra durum farklılaştı. Bu süreçte DEM’i muhatap haline getirip Kürt Baasçılığını siyaseten güçlendirecek bir teşebbüste hem yeni bir çözümsüzlüğe kapı ortalar hem de DEM dışındaki Kürtlere çok büyük bir haksızlık olur. Bunun vebali büyük olur.
Öcalan’ı mevcut DEM’e mecbur ve mahkûm etmekten kaçınmalıyız.
Öcalan’ın varsa diyeceği çıkar der. Bunun sistemine devlet karar verir.
Öcalan kendisi kiminle görüşmek istiyorsa görüşür.
Sayın Bahçeli’nin DEM’i adres gösteren sözleri, kurumsal olarak DEM’de ısrar manasına gelmez, siyasete tanınması gereken baht manasına gelir.
