Sinema tarihinin en özgün ve olumlu örneklik teşkil edecek isimlerinden biri olan Ahmet Uluçay, 15 yıl evvel ortamızdan ayrıldı. 55 yıllık hayatına yalnızca 1 uzun metraj sinema sığdıran direktör, bilhassa kısa sinemalarıyla silinemez izler bıraktı. Anadolu’nun bir köyünde bütün yoksunluğa karşın sinema yapan Ahmet Uluçay’ın hayatının da anılarının da bugüne ve geleceğe söylediği çok şey var… Kütahya’nın Tavşanlı ilçesinin Tepecik köyünde yaşayan Uluçay, çocukken bir gün köye gelen gezici sinema ile büyülenir. Sinema yapmak için hayaller kurar. Hayalle kalmaz, ailesini ve etrafını şaşırtacak kadar tutku ile gayret eder. Ahmet Uluçay’ı anlamanın iki yolu var. Birincisi kısa sinemalarını izlemek, ikincisi ise anılarını okumak. “Küller ve Kemikler”, “Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak” ve “Sinema İçin Buna Acıya Kıymet mi?” isimli kitapların satır ortalarında çok samimi ve hayat uzunluğu süren çabayı kapsayan bir çeşit muhabbet var.
İnternette birçoklarını bulabileceğimiz kısa sinemaları ise Uluçay’ın yalnızca sinemaya değil hayata nasıl baktığını da çok net anlatıyor. Hayal dünyası geniş; bir o kadar da gerçek toprağını seven ve insanını eleştiren bir lisana sahip olan Uluçay, tek uzun metrajını 2004’te çekti. Ulusal ve milletlerarası pek çok ödül aldı. Hastaydı. Ömrü vefa etmedi ve 2009’da vefat etti. Tahminen de Allah, Ahmet Uluçay’ın yalnızca kısa sinemaları ile tanınması için onu erken aldı. Daha fazla uzun metraj sineması olsa kısalarına bu kadar dönüp bakılmazdı. Zira ülkemizde kısa metraj, uzuna geçişte basamak olarak görülür. Halbuki şu an Uluçay’ı bilhassa kısaları ile tanımanın yolunu bulduk.
Anadolu’nun bir köyünde toplumsal umursamazlığa karşın sinemada ısrar eden, üretmeyi bırakmayan birinin bilhassa bugünün genç sinemacılarına söyleyecek çok kelamı olsa gerek. Evet, Uluçay hala bizimle konuşuyor. Sinemaları ve hatıratı ile… Ancak daha çok bizatihi hayatı ile anlatıyor. İmkansızlık diye bir mazeret olamaz. Sinema yapmak için muhtaçlık duyacağımız en önemli şey inanç ve ısrar. Daima çalışmak. Uluçay’ın en çok vurguladığı şey inanmak ve vazgeçmemektir. Hayatıyla da bunu ispat etmiştir. Birinci kısa sineması ile Ankara Sinema Festivali’nde ödül aldığında uzun metraj çekmek istediğini söyler. Ve kendi tabiriyle oradakiler ‘kıkırdar’. Ve Keloğlan’ın uğraşını sahnede anlatır. Yıllar sonra uzun metrajı ile tekrar Ankara’da yarışır ve ödül alır. Ahmet Uluçay, sloganların yarıştığı, teorinin pratikle buluşamadığı, hamasetten ötesine bakılmadığı, söylediği üzere yaşamayanlarla yaşadığını söylemeyenlerin çoğunlukta olduğu bir periyotta hayatıyla bütün bu tabloyu yıkmıştır. Yaşayışıyla örnek olmuştur. Bu yüzden değeri her geçen vakit artmaktadır.
Son olarak şunu da düşünmek gerek; Ahmet Uluçay bugün yaşasaydı yapay zekaya nasıl bakardı? Kısa sinemaları ve telaffuzuna bakacak olursak reddetmeyeceğini düşünebiliriz. Tahminen de barışık formda yapay zekayı kullanırdı. Fantastik yanı güçlü olan Uluçay’ın yapay zekanın yardımı ile farklı üretimler yapacağını varsayabiliriz.
