90’lı yıllarda muhafazakâr topluluğa yönelik en kıymetli ithamlardan biri İrancılık yaftasıydı. Bilhassa 1979 Humeyni ihtilalinden sonra geliştirilen bu telaffuz, Necmettin Erbakan liderliğindeki Refah Partisi’nin oy oranlarındaki yükselişe paralel bir halde daha fazla dillendirilmeye başlandı.
O kadar ileri gittiler ki, üniversitelerde okuyan başörtülü öğrencilerin, İran’dan aldıkları para karşılığı başlarını örttüklerini söyleyecek kadar vicdanlarını yitirmişlerdi. O tarihlerde yaşanan birçok karanlık olayın gerisinde İran’ın olduğu teziyle muhafazakâr topluluk daima baskı altında tutuldu.
1994 yerel seçimlerinde İstanbul ve Ankara başta olmak üzere birçok büyükşehir ve vilayet belediye başkanlıklarını Refah Partisi’nin kazanması, muhafazakârlara yönelik İran yaftasının doruğa çıkmasına neden oldu.
27 Mart seçimlerinden sonra İstanbul’da Recep Tayyip Erdoğan’ın Ankara’da da Melih Gökçek’in seçimleri kazanmasını hazmedemeyen CHP’liler sokağa dökülmüştü. Şovların başını çeken CHP’li kokona bayanları “Mollalar İran’a” diye slogan atıyorlardı.
Seçim sonuçlarını kabullenmeme konusunda gözleri o kadar kararmıştı ki, Refah Partisi Genel Merkezi’ne tehdit dolu fakslar geçiyorlardı. Türk siyasetinin gelmiş geçmiş en kibar, nahif ismi Necmettin Erbakan’ı bile sıkıntıdan çıkartmışlardı. Merhum Erbakan daha sonra partisinin kapatılması davasında karşısına çıkarılan “Refah Partisi iktidara gelecek. Adil sistem kurulacak. Sorun ne? Geçiş periyodu sert mi olacak, yumuşak mı olacak? Kanlı mı olacak, kansız mı olacak?” kelamını söylemek durumunda kaldı.
İran üzerinden korkutma ve algı operasyonu 28 Şubatçıların en temel argümanıydı. “İran olmayacağız” telaffuzunun gerisine sığınarak, Müslümanlara her türlü zulmü yapanlar, Sincan’daki Kudüs Gecesi’ne İran Büyükelçisi katıldığı için, tankları Sincan’da yürüttü.
Yıllarca İran üzerinden karşı propaganda yapan CHP ve avaneleri, Suriye’de iç savaş patlak verince dut yemiş bülbüle döndüler. 13 yılda bir milyona yakın Suriyeli bayan, çocuk, yaşlı İran dayanaklı Esed Şebbihaları tarafından katledildi. Milyonlarca Suriyeli ülkesini terk etti. Türkiye başta olmak üzere diğer ülkelere sığınmak zorunda kaldı.
Türkiye’deki zımnî Şebbihalar, kaçmak zorunda kalan Suriyelileri maksat alırken, katliamları yapan İran takviyeli rejime alkış tutuyordu. “Suriyeliler gitsin ülkelerine savaşsın” diyorlardı. Muhalifler, 13 yıllık direnişin gerisinde zulüm rejimini devirdi. Suriye’de rejim, Türkiye’de maskeler düştü!..
Savaşsın dedikleri muhalifler direndi ve ülkelerini özgürleştirdi. Maskesi düşen içimizdeki Şebbihalar, bu defa açık açık rejimin artıklarının yanında saf tutmaya başladı. İran’da dini önder olarak kabul edilen Ali Hamaney’in davetiyle aksiyonlar yapmaya başlayan ve onlarca karşısı şehit eden Şebbihalara yönelik operasyonları, “Suriye’de Aleviler katlediliyor” diye lanse etmeye çalıştılar.
İran’ın uydurduğu palavraları Şebbihalardan daha iştahlı bir halde savunuyorlar. Ellerinden gelse Esed’i Moskova’dan alıp tekrar Suriye’nin başına getirecekler. Şebbihaların yaktığı türbeleri, Suriye’nin yeni idaresi yapmış üzere toplumsal medyalarında paylaşıyorlar.
Yıllar evvel “Mollalar İran’a” diye slogan atanlar, İran’ın Şebbihalarını konutlarında konuk edecek hale geldi…
