Merak ettik olağan, ikinci dönem bugüne kadar ne kadar izlenmiş diye araştırdık; o denli ya birinci dönemin üzerinden üç yıl geçmişti… Bakalım o rüzgâr hâlâ lehte mi esiyordu?..
Biz de tam “Nerede kaldı” demek üzereydik ki Sevgililer Günü için hazırlanmış basın bültenleri birer ikişer düşmeye başladılar… Aşk dolu rotalar mı ararsınız, yoksa baş başa huzurlu bir ortam vaat eden otel seçenekleri mi… Hepsi eposta kutumuzda!..
Ramazan ayı 1 Mart’ta başlıyor, Bayram 30 Mart’ta… Ortada öbür özel gün yok…Popüler kültüre teslim, tüketim kültürü markaları doğal ki 14 Şubat’a abanacaklardı, buna şaşacak değildik elbette…
Sevgililer Günü’nün, Hristiyan inancındaki Aziz Valentin Günü’nden kaynaklandığını, öbür bir deyişle Türkiye halkının kahir çoğunluğunun inanç ve pahalar sisteminde yer almadığını bir kenara koyalım… Aslında Hristiyan olmasa da bugünü bir kutlamak için çırpınan bir dolu insan da var…
O hâlde ‘pazarlama iletişimi’nin çok çeşitli örneklerinin sergilenebileceği bu ‘özel gün’de söyleyecek hiç mi yeni sözünüz yok diye sormazlar mı?.. Herhâlde yöneticiler, karar vericiler sormuyorlar ki; her sene tıpkı vıcık vıcık şekilde üretilmiş, yavan iletilere maruz kalıyoruz…
Yarıyıl tatili, tam zamanı!..
Malumunuz, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan 2025’in “Aile Yılı” ilan edildiğini açıkladı. “Hikâyelerle Hayat Terapisi” kitabının muharriri Dr. Hülya İskenderoğlu Bahat da bundan yola çıkarak birtakım açıklamalarda bulunmuş…
Aynı çatı altında yaşayan insanların bile, yüz yüze konuşmak yerine mesajlaşmayı tercih ettiğini söylemiş. Ayrıyeten, empati kurma, paylaşma, dayanışma üzere kıymetlerimizin zayıfladığını; yerine, bireycilik, bencillik ve yalnızlık hislerinin yerleştiğini söz etmiş.
Eskiden, aile büyüklerinin atasözleri, tabirler ve fıkralarla bize aslında ‘hayatın anlamını’ öğrettiklerini belirten Bahat, “Bu sayede, kültürel mirasımızı korur ve gelecek jenerasyonlara aktarır, birebir vakitte lisan marifetlerimizi geliştirirdik. Fakat, artık bu cins sohbetlere pek rastlamıyoruz. Fıkra anlatma kültürü neredeyse yok oldu” demiş.
Sosyal medya, dijitalleşme, yeni teknolojilere kendimizi o kadar kaptırdık ki çocuklarımıza, kültürümüze, kıymetlerimize ne yaptığımızı fark etmiyoruz bile… Fakat bir dolandırıcılık ya da daha beteri taciz hadisesi yaşandığında birden celalleniyor, sonra yine kullanım alışkanlıklarımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz…
Oysa Bahat’ın açıklamaları üzerine düşünülecek çok şey var… Kültürümüz erozyona uğrar, kıymetlerimizi yitirirsek çok ağlarız… O nedenle bu durum daha da dallanıp budaklanmadan harekete geçmekte fayda var… Tam da yarıyıl tatili başlamışken çocuklarımızla ‘yeni nesil’ değil, klâsik faaliyetler yapsak mesela…
Ne yapacağını bilemeyenler için Uzm. Kln. Psikolog Nadide Demiral, bazı tekliflerde bulunmuş: Ailece birlikte plan yaparak ‘tatil takvimi’ oluşturmak; müze, tiyatro üzere eğlenceli ve eğitici etkinliklere katılmak; yemek yapmak, el işi, fotoğraf albümü üzere ortak projeler üzerinde çalışmak; yürüyüş, piknik üzere tabiatla bütünleştiren faaliyetlerde bulunmak; Sorun çözme hünerlerini geliştiren, takım çalışmasını teşvik eden bulmacalar yahut klâsik aile oyunlarına vakit ayırmak ve üzerine konuşup tartışacak sinema ya da kitap günleri düzenlemek…
