Yine kimseye yaranamayacağım bir yazı yazmaya karar vermiş bulunmaktayımdır. Olsun. Yalnızca hakikate yaransam, yazma ödevinin hakkını vermiş sayarım kendimi.
Önce bir berbatlıktan başlayayım. “Siyasal İslam” tarifinden yani. Çıkışı ve ilerleyişi bakımından son derece sağlıklı bir ideolojik yönelim olan, Müslümanlara emperyalizm ve sömürgecilik tersi bir direniş sınırı kurmayı önermekten ayrıca bir ajanda ile hareket etmeyen İslamcılığı iki bakımdan iğdiş etmeye çabaladı batı aklı. Birincisi, formül bakımından iğdiş etmekti. Bugün gelinen noktada İslamcılık, bizatihi Müslümanlar tarafından bile “ya gerek yok bunlara” falan diye değerlendiriliyorsa bunu bütünüyle bu iğdiş uğraşının bir sonucu olarak görmeliyiz. İslam ile terörü kendi kurup besledikleri örgütler üzerinden eşitlemeye çabalayan batı zihni tam bu noktada “Siyasal İslam” diye bir alçakça tanımlama yaptı ve bunu da bütün dünyaya hem kendi kanallarıyla hem de kendini batıya iliştiren müstemleke zihinlerle yaygınlaştırdı.
İkincisi algı bakımından başarmaya çalıştı bunu. “Terörist kimdir, kime denir?” sorusunun objektif karşılığını bulanıklaştırıp sözgelimi İsrail’i veyahut ABD’yi bu tarifin dışında tutarak, sözgelimi Afganistan’da, Filistin’de, Suriye’de işgale direnen insanlara terörist dedi. Bunu da devasa yapım imkanlarıyla ve algı çalışmalarıyla yerleşik hale getirmeye çabaladı.
Şimdi ve şu an, komşumuz Suriye’de “aslında ne olduğunu” bulanıklaştırmak ve dikkatlerden kaçırmak için o “küresel kültür makinesi” yine devreye girdi. Olmayan gerginlikler, yakılmayan türbeler, öldürülmeyen beşerler üzerinden “varmış üzere, yakılmış üzere, öldürülmüş gibi” yaparak Suriye’de olan biteni anlamamızı zorlaştırmaya çalışıyorlar. Ağızlarında da o meşhur, leşe dönmüş “siyasal İslam” sakızı var.
Gayet açıktır ki Suriye halkı, kendilerine 60 yıldır zulmeden bir azınlık diktatoryasını çok yasal prosedürlerle sonlandırdı. Şu ana kadar da kendilerine yıllardı zulmeden o azınlık hakkında hiçbir formda “intikam yemini” etmediler. Gördüğümüz tüm gelişmeler, Suriye’de Sünni çoğunluğun ve Nusayri, Dürzi, Hıristiyan üzere azınlıkların bir ortada yaşama yeri kurmaya çalıştıkları tarafında. Bunu başarıp başaramayacaklarını şimdi bilmiyoruz elbette fakat bunu başaracaklarsa bu lakin Suriye üzerinde emelleri olan emperyalist merkezlere sırt dönmekle olacak, bunu biliyoruz. Zira Suriye, Suriyelilerindir ve kendilerine kalacak bir ülkede yeni bir gerginliğe asla tahammülleri yoktur. Bunu görmemek için kör olmak gerekir.
Türkiye’de görünen o ki Suriye’de yenilen iki ülke ile bir topluluk Suriyeli Sünnilerin yendiği azınlığa karşı etmediği “intikam yemini”ni tüm Sünnilere karşı etmiş üzere davranmaktadırlar. Evet. İran, Rusya ve Nusayriler Suriye’de yenildi. Bu hezimetin sonrasında da inanılmaz bir öfkeyle intikam arayışına başladı üç taraf da.
Rusya’nın ve İran’ın Türkiye’de mebzul ölçü tesir casusu var. Bunu biliyoruz.
Ancak beni şaşırtan asıl şey, Suriye’deki geniş imtiyazlarını kaybeden, kendilerini Türkiye Cumhuriyeti içerisinde yaşayan BAAS ve Esed yanlıları olarak kıymetlendiren Türkiye Nusayrilerinin yanlarına Türkmen Alevileri ve Kamalistleri de alması oldu.
“İmtiyaz” dediğim şudur. Bu sorunları azıcık kurcalayan herkes bilir ki eski Suriye rejimi ile sıkı fıkı olup ticaret yapmanız için de, sınırsız takviye almanız için de Nusayri olmanız gerekirdi. Bu da Türkiye’deki Nusayrilere oldukça bir zenginlik olarak geri dönerdi. Artık Suriye’deki yeni durum üzerinden Türkiye Nusayrilerinin bu ayrıcalıklarını kaybedeceklerine kesin gözüyle bakabiliriz.
Yani Kamalistlerin de, Türkmen Alevilerin de aslında düştüğü tuzak nettir: “Birilerinin imtiyazı için çıkarılan iftiralara, palavralara, dolanlara ortak olmak.”
Bakınız bir şeyi netleştirelim: Suriye’den sanatçı getirip düğünlerinde “Allah, Suriye, Beşşar, bes” türküleri eşliğinde halay çeken Nusayrilere, ismini adam üzere koymak gerekirse “aidiyetleri Türkiye Cumhuriyetine değil de Suriye’deki zalim BAAS rejimine olan” Nusayrilere şu ana kadar hiçbir formda hiçbir müdahale edilmemiştir devlet tarafından. Edilmeyecektir de bence. Lakin o Nusayriler şu an Türkiye’de barış içinde yaşayan Sünnileri ve Alevileri birbirine düşürmenin tehlikeli oyununu kurgulamanın peşine düşmüşlerdir.
Sünnileri yıllardır “siyasal İslam” berbatlığıyla dövmek isteyen herkes bu kurguyu görüp olan biteni “siyasal Alevilik” olarak tanımlayan insanları en azından “anlayışla karşılamak” zorundadır. Çünkü Türkiye de kimsenin babasının malı değildir, kavramsallaştırma hakkı da kimsenin babasının malı değildir.
Açıkça söylemek isterim ki Kamalistler de, Alevi kardeşlerimiz de, hatta Nusayriler de emin olabilir ki Türkiye, İran değildir. Münasebetiyle Suriye’de Sünni katliamı yapan İran’ın bilakis Türkiye, Suriye’de Nusayriler de dahil olmak üzere hiçbir azınlığın katledilmesine müsaade vermeyecektir. Lakin burada Nusayrilerin anlaması gereken de bir şey vardır. Suriye’de Nusayri azınlığın çoğunluğa hükmettiği o karanlık devir sona ermiştir. Suriye’de Nusayriler artık “eşit yurttaş” statüsünde olacaklardır ve bütün imtiyazlarını kaybetmişlerdir. Emperyalistler imdada yetişir de Suriye’de istedikleri karışıklığı çıkarmayı başarırlarsa orasını bilemem. Lakin şu an görünen budur ve anlaşılan o ki Suriye’deki Nusayriler bu duruma Türkiye’deki Nusayrilerden çok daha çabuk uyumlanacaklardır. Hasebiyle hiç kimsenin emperyalizme takviye vermek için Türkiye düşmanlığı üretenlerin kayığına binmesine tahammülümüz kalmamıştır.
