Nihayetinde bölüm gözlemcileri/üyeleri, bilhassa Avrupa ülkeleri kıymetli bir İtalyan firması ve know-how’unun ticari yoldan el değiştirmesinin ne demek olduğunu elbette anladılar. Bu âlâ iştir!
***
Bundan sonrası, yani husus ABD ile silah/savunma bağlantıları, münhasıran F-35 evrakı olduğunda, mevzunun ana tartısı siyasi münasebetlere girer…
***
Güçlü ordu ve lojistik mimarinin nasıl işe yaradığını bugün Ortadoğu’da, Türkiye’nin gölgesinin vurduğu her yerde görüyoruz. İşte Suriye. Rastgele bir aktör kımıldayabildi mi?
Son satırı tekrar bağımsızlıktır, zira yeni tertipte fakat bu türlü ülkeler ayakta kalabilecek…
***
Yok, illa F-35’lerin nereye varacağını merak ediyorsanız, o artık Trump devrinin sıkıntısı. Lider Trump, yeni periyotta Türkiye’nin Ortadoğu, Rusya, Kafkaslar, Akdeniz, Batı Asya siyasetlerine bakarak uçakları onaylayacak yahut sürüncemede bırakacak. Yoksa kanat uzunluğuna ya da İtalya’dan aldığınız firmaya bakarak değil…
Her iki taraf izah ettikçe, daha teknik kıyaslamalara ve bol grafikli görsellere yaslanıyorlar. Bu çeşitten ekran sunumları göze sürmedir. Birinci yağmurda akar. Teknik özü en yeterli Hava Kuvvetleri uzmanları kurar ve siyasi iradeye sunar. Bu raporlamalar “riskleri” de çıplak haliyle kayda geçirdiğinden, karar için kriter oluşur…
Peki, üstte altını çizdiğimiz ana/temel sorular da hakkınca tartışılır mı? Ben tartışıldığını düşünürüm…
O dokular, yani hücreler, “kök” olmadığı için vakitle “bağımsızlık hücrelerinize metastaz yapar”. Lakin öldürmez. Bilakis ömür uzatır, yeni jenerasyonlar da alımlarında birebir kararları verir! Her silah alımı da siyasi karar olduğundan, “satıcı” için büyük politik avantajlar üretir.
İyi lakin o vakit, “ihtiyaç-bağımsızlık” bağlantısını nasıl yöneteceğiz? Çok kolay, yüzyıllardır her Türk’ün yaptığı üzere; ‘bedelini’ ödeyerek…
