Suriye’de mezhep savaşı için yeni adımlar atılırken, “Suriye’yi parçala, bölgeyi parçala” planları tekrar alana sürülürken, aslında dünyanın tamamında bütün kartlar alana sürülüyor.
ABD-Rusya yakınlaşması Çin-Rusya eksenini bitirir mi? Bu türlü eksen kaymasında Türkiye’nin ve Avrupa’nın durumu ne olur? Onlarca yıldır devam ettirdikleri “İslam’la Savaş”, Batı’nın kendi içinde bölünmesiyle sona erer mi? Yalnızca sorularla bile her şeyi özetlemek mümkün.
İsrail-ABD ekseninin yeni başlayan meczuplukları, Rusya’yı rehin alıp İslam dünyası ile bağlarını bozar mı? Avrupa’nın Türkiye’ye yönelik sıcak iletileri ne kadar samimi ve geleceğe dönük ve bizim coğrafyada ne çeşit sonuçlar üretir?
İsrail ve ABD’nin soykırım ve kitle imha içerikli yeni müdahaleleri Atlantik’ten Pasifik kıyılarına uzanan büyük İslam jenerasyonunda ne tıp tepkilere neden olacak?
Otuz yıldır İslam ve Arap topraklarında devam eden savaşların öbür bir coğrafyaya kayması mümkün mü? Bölgemizdeki etnik ve mezhep çatışmalarına ayarlı Batılı istila, bu kartı daha ne kadar kullanabilecek?
Büyük güç kaymalarının delirtici bir süratle devam ettiği bu periyotta, büyük sorulara önemli karşılıklar üremek zorundayız. Şu an her ülkenin başı karışık. Her ülke, bir gün sonrasını varsayım etmeye, durum almaya, kendini müdafaaya, birtakım ülkeler de bu kaotik periyodu akla yatkın kullanıp güç devşirmeye çalışıyor.
Devlet aklı ve mirası, siyasi genetiği ve tezlerinin ne olması gerektiğini bilen bütün ülkeler bu meçhullükten zaferle çıkacak. Başkaları için bu devir yıkım manasına gelir. Zira dünya artık çılgınlıkların, deliliklerin dünyası haline geldi. En uçuk, en aptalca, bütün insanlık için tehdit olacak her şey olağanlaştı.
Bir sabah, apansızın, hiç ummadığımız ülkelerin “savaş hali”ne şahit olabiliriz. Biz bunun nedenini anlamaya çalışırken dünya farklı bir boyuta geçmiş olabilir. Her şey o kadar süratli değişebilir.
Olağanüstülükler çağında, fevkalâde önlemli, hazırlıklı, güç kullanma imkanına sahip olma dışında hiçbir yol ve sistem kalmadı. Bu türlü bir periyotta, bütün ülkeler, kendilerini zayıflatacak “içerideki engeller”e asla müsamaha göstermeyecektir.
Çünkü bu müsamaha en büyük zaaf ve zayıflık olacaktır. Gelin bu süratli eksen değişimlerine göz atalım. Alışılmış bunlar bir hafta sonra çok daha büyük değişimlerin ve alışılmış ki tehditlerin habercisi olacak.
Çin, Türkiye’nin BRICS üyeliğini hızlandırmak istiyor. Rusya-ABD yakınlaşmasından, ABD ile Çin ortasındaki “Her türlü savaşa hazırız” restleşmelerden sonra Pekin’in BRICS üzerinden yürüttüğü ekonomik/jeopolitik atılımlarını Türkiye ile daha güçlü hale getirmek istiyor. Türkiye ile birlikte Pakistan ve Bangladeş’in de eklenmek istenmesi bir “harita” izlendiğinin işareti.
Aynı anda Avrupa Birliği Türkiye ile yakınlaşmak için arkası gerisine adımlar atıyor, sıcak iletiler veriyor. “Avrupa Savunması” için Türkiye ile ne cins bir bağlantı kurabiliriz” arayışlarını sürdürüyor.
Ama Türkiye’ye güvenmiyor. Ondan çekiniyor. Huzursuz ve temkinli hareket ediyor. Tıpkı tedirginlik Türkiye’de de var. Tahminen hâlâ “ABD ile işlerdi düzeltiriz, Trump sonrası her şey eski haline döner” umuduyla, Batı, içindeki bölünmeyi, çatlağı büyütmemeye, durdurmaya çalışıyor.
Hızlı başlayan, Ukrayna üzerinden tam bir iştirak manzarası veren Trump-Putin yakınlaşması uzun soluklu olmayabilir. Rusya-Çin aksını kırmaya yetmeyebilir.
Ancak bu beraberlik yeniden de Avrupa’yı korkuttu, Çin’i huzursuz etti, Türkiye için inanılmaz aktiflik alanları açtı. Hem Çin hem ABD, Türkiye ile ekonomik, siyasi, güvenlik alanlarında uzun soluklu yakınlaşmaya dönük kapıları açar mı?
Ya da ABD-Türkiye ortasında çok büyük bir kriz patlar mı? Tahminen de şu an en büyük belirsizlik burada.
Suriye’de yaşanan son olaylar, ABD ve İsrail’in, İran’ın çıkarlarına da uyacak biçimde, Suriye iç savaşını tekrar başlatmaya çalıştığını, PKK/YPG’nin elini güçlendirdiğini, İsrail’in güvenlik ve yayılma haritasına nazaran durum aldığını, PKK’nın silah bırakmasının İsrail tarafından engellenmek istendiğini, “Suriye’yi işgal ve parçalama” üzere bir ajandanın hâlâ var olduğunu gösterdi.
İşte tam bu sırada şunu düşünmek lazım: Trump-Putin ortasında Ukrayna’da başlayan iştirak, “ikinci cephe” olarak Suriye’de de devam eder mi? ABD ve Rusya, Suriye için de bir “Masa” kurmuş olabilir mi?
Bu durum, Rusya ile İsrail ortasında yeni bir güç birliği oluşturur mu? Şayet bunlar olursa, coğrafyamız çok büyük “yeni savaşlar”ın adresi yapılacak demektir.
Şu anki ayrışmalar ve yeni ittifaklar devam ederse, Çin ve Avrupa ile Türkiye ortasında devasa bir ekonomik alan açılır. Dünyanın ekonomik ana çizgisi, Çin’den başlayıp, Rusya’nın güneyinden, Orta Asya’dan, Türkiye üzerinden Avrupa’yı da içine alacak halde, bir ucu Afrika’ya uzanan yeni bir “yeni ekonomik kuşak” oluşturabilir. Bir Güney Jenerasyonu inşa edilebilir.
Kaynaklar ve koridorlar hesaplandığında, ABD’nin ekonomik ve siyasi varlığını daha dar bir alana hapsedip bu çalışma siyasi ve güvenlik nesline dönüştürülebilir. Batı içindeki bölünmeyi de göz önüne alırsak, Trump’ın şu an yaptıkları ABD’nin intiharına dönüşebilir.
Olağanüstü belirsizlik devri başladı. İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana devam eden bütün güç blokları parçalandı. Buna bağlı olarak bütün ittifak, düşmanlık, iştirak, tehdit kavramları yer değiştirdi. Neler olur bilemiyoruz lakin Batı’nın kendi içinde bölünmesi, iki dünya savaşı devirlerini hatırlatıyor.
Sovyetlerin çöküşü ile ilan edilen “Batı zaferi” burada sona erdi. “Sovyetler’i yendik”, “İslam yükselişini yendik” telaffuzları Batı dünyasının tarihin sonuna kadar kesin zaferi olarak görülürdü.
Ancak Batı artık “Muzafferler Bloku” değil. Zira şu an; Çin’in, Rusya’nın, Türkiye’nin 21. yüzyıla dönük jeopolitik plan ve maksatları, “Batı Tükenmişliği”nin çok ötesinde bir gelecek kurgusu içeriyor.
Batı Soğuk Savaş’ı kazandı fakat dünya tertibi kuramadı. Artık hiç kuramayacak. Eski gücünü ve suratını kaybetti. Eski tezlerini da kaybetti. Ancak Rusya tekrar dirildi. Tekrar Sovyetlere dönme gayreti başlattı ve çok önemli kazanımlar, aktiflik alanları oluşturdu.
Şimdi Doğu Avrupa’dan Akdeniz’e, İran’dan Afrika’ya her yerde Rus yayılmasının örneklerini görüyoruz.
Suriye’deki rejimin değişmesi, bütün bu alan genişletme çalışmalarında Rusya’nın aldığı birinci mağlubiyet oldu. Lakin ABD ile yakınlaşma ona Ukrayna’yı armağan etti.
Trump’ın telaffuzlarına bakarsak Rusya Suriye’yi kaybetti, Ukrayna’yı kazandı. İşte tam bu sırada, üstte kelamını ettiğim tehlike ortaya çıkıyor. Ya Suriye üzerinde de bir pazarlık varsa!
Batı dünyası; ABD, Avrupa ve İsrail, tam otuz beş yıldır Müslüman dünyaya yönelik bir Haçlı istilası yürütüyor. Siz ismine terör deyin, Irak işgali deyin, Afganistan işgali deyin, her birini münferit krizler olarak algılayın lakin işin niteliği Batı’nın Müslüman dünyayı yine denetim altına alma teşebbüsüydü.
Bütün kavramlar, telaffuzlar, işgaller, iç savaşlar, etnik ve mezhep çatışmaları, terör örgütlerinin kurulup kullanılması, hepsi bu büyük hesap için kurgulanmıştı.
Bunun son örneğini Gazze’de Batı’nın ortak soykırımı ile yaşadık. Lakin Batı bu savaşı da kaybetti. Kazanamadı. Kazanamayacak da.
Büyük belirsizlikler büyük kaoslar, büyük eksen kaymaları fevkalâde fırsatlar sunar. Akıllı, ne yapacağını bilen, savı olan ülkeler için bu periyotlar büyüme, atılım periyotlarıdır.
Türkiye işte tam bu türlü bir periyotta güç sıçraması yapıyor. Bir “Süper Ülke” olarak yine tarih inşa etmeye yöneliyor. Bun mümkün ve olacak. Mümkün olduğunu Türkiye’nin atılımlarının sonuçlarından gördük. Düşmanlarının onu durdurmaya yönelik telaşından görüyoruz.
Şu an en acil mevzu, Suriye’nin toprak bütünlüğünü sağlamak ve bu ülkeyi korumak. Suriye Ortadoğu’nun düğüm noktasıdır. Bu düğüm bir sefer çözüldü, 14 yıl kanlı bir savaş ve vahim insani kıyımlar yaşandı.
Şimdi tekrar düğümleniyor. İsrail’in, ABD’nin, İran’ın bu düğümü tekrar bozmasına müsaade verilemez. İşte tam burada fevkalâde kararlar gereksinimdir.
Fırat’ın doğusunda PKK varlığı ortadan kaldırılmazsa Suriye’yi toparlamak mümkün olmayacak. Suriye toparlanamazsa İsrail’i durdurmak mümkün olmayacak.
Yani Türkiye; “PKK’yı vur, Suriye’yi kurtar. Suriye’yi kurtar, İsrail’i vur” çizgisindedir!
