Hakan Fidan, Entini Blinkın’a “Hayatta muvaffakiyetler diliyorum” dediğinde yıllar öncesine gittim.
Bir arkadaşa birebir kelamı söylemiştim; ortadan kırk yıl geçti, bir daha görüşmedik.
O kelamın bizdeki manası budur.
*
Türkiye güneyde inançlı bölge oluşturmasaydı ne olurdu?
Ne olacak, teröristler hududa kadar yaklaşırdı. Eskisi üzere, kentlere bombalar yağardı her gece ve gündüz.
Biz de misliyle karşılık verir, otururduk yerimizde.
Ölen ölür, kalan sağlar bizim diye bakardık.
Hakikaten ölen ölürdü lakin iş orada kalmazdı. Bir mühlet sonra sonun altında “Teröristan” kurulurdu.
Hakan Fidan bir müddet evvel, Suriye’deki gelişmeleri yakından takip ettiklerini açıkladığında, o kelam eski ve çok kullanılmaktan yıpranmış, köşeleri törpülenmiş bir klişe üzere duruyordu.
Çok alışılmış, çok sıradan…
Fakat görüldü ki Türkiye gerçekten çok yakından takip ediyormuş olan biteni. Ve neler olacağını, sürecin nereye varacağını biliyormuş.
Rusya ve İran ile tekraren görüşmeler, sıradanlığın bir epey ötesindeymiş.
Bugünden geriye bakınca daha uygun anlaşılıyor.
Ne var ki Rusya istihbaratı olan biteni uygun okuyamamış. Putin bu sebeple oldukça öfkeli.
İran da okuyamadı, ikiz kardeşler ABD ve İsrail de, Avrupalılar da, Arap ülkeleri de.
Türkiye’nin diplomatik uğraşları işe yaradı. Rusya ve İran o görüşmeler sonucu Esat’a takviye vermedi. Aksi hâlde -Fidan’ın dediği gibi- çok kan akacaktı. Şükür ki kelam dinlediler ve yüzbinlerce insan boş yere ölmedi, kansız bir ihtilal yaşandı.
İsimsiz kahramanların da bu gelişmelerde hissesi büyük elbette. Yıllardır ilmek ilmek işlediler. Onlar kendilerini biliyor, biz onları bilmiyoruz.
“İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.”
Bizim tarih boyunca olduğu üzere bugün de düsturumuz budur.
Beşar Esat’ın da emsal bir unsuru vardı.
“İnsanı öldür ki devlet yaşasın.”
Kürsüye yumruk vurarak “Suriye’de ne işimiz var?” diye gırtlak parçalayanlar, artık anlamış mıdır ne işimiz olduğunu?
Hiç ihtimali yok.
Yüzleri kızarmış mıdır, düşünememişiz, büyük resmi görememişiz demişler midir?
Mümkün değil.
Onlar tekrar birebir başta devam ediyorlar.
Sorsak, karşılık veremezler.
Atatürk’ün Hatay’da ne işi vardı? “Gerekirse tek başıma Hatay’a giderim.” kelamını niçin söylemişti?
“Kırk asırlık Türk yurdu düşman elinde esir bırakılamaz. Hatay benim şahsî problemimdir. Hatay benim namusumdur.” sözleri gereğince açık değil mi?
Bunu bile düşünemezler, anlayamazlar fakat “Atatürk’ün partisiyiz” diye kasılmaktan da geri durmazlar.
Hatay’ı vatan haritamıza katmasaydık, bu sivri zekâlılar memnun olurdu.
Ankara’ya yaklaşan Yunan ordusunu denize dökmeseydik, konuk gelmişler, buyursunlar diye karşılasaydık…
İşgalci Fransız askerlerini kovalamasaydık…
Sütçü İmam, Maraş’ta “Ben sütümü satar, işime bakarım. Ondan ötesine karışmam.” diye yaklaşsaydı meseleye…
Antepliler fevkalade savunmaya imza atmasaydı…
15 Temmuz’da ülkemizi işgale yeltenenlere karşı çıkmasaydık, konutlara kapanıp ekrana baksaydık…
Çanakkale’de yüzbinlerce şehit vereceğimiz savaşa girmeyip “Bırakınız geçsinler” deseydik…
Hattâ Fatih Sultan, İstanbul’u almasaydı…
Sultan Alpaslan Malazgirt’te Bizans’la savaşmayı gerekli görmeseydi…
Şu Entini Blinkın her ne söylüyorsa, bilin ki ardında diğer bir hesap vardır.
Ankara görüşmesinden sonra yaptığı açıklamada “DAEŞ’i mağlup etme koalisyonu” diye bir şeyden bahsetti.
Eğitip donattıkları, silah verdikleri, asker kabul ettikleri terör örgütlerinin ismini anmadı.
PKK’lıları öbür bir örgüt üzere göstermek için icat ettikleri üç harflilerden YPG, SDG, PYD demedi.
LPG, LGS dese olmaz. O yüzden yeni bir tanımlama buldular. “DAEŞ’i mağlup etme koalisyonu” deyip kestirmeden gittiler güya.
Aslında demek istediği şu: “Bizim teröristlerimize dokunmayın.”
Dokunulacak, mecbur.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın tabiriyle, kimse kusura bakmasın.
“Gidecem ben dedim. Sınıf arkadaşlarım gitme Ahmet dediler. Gidecem dedim. Üzüldüler, ben de üzüldüm. Sarıldık birbirimize. Artık gidiyoruz.”
