Amerikalılar, terörist ilan edip başına 10 milyon dolar ödül koydukları Ahmed el-Şaraa ile görüşünce biz de habere internet sitemizde, “
SIFIR DOLARA AYAĞINA GETİRTTİ
” başlığını attık.
Gazetemizin de evvelki günkü manşeti “
ŞAM’A DİPLOMATİK AKIN
” sözleriyle çıktı. Zira Batılı ülkeler el-Şaraa ile görüşmek için
sıraya girdiler
. İtalya Başbakanı Meloni diyaloğa hazır olduklarını açıkladı. Alman hükümeti heyet gönderdi. Fransa da
12 yılın ardından
Şam’a ayak bastı ve kapalı olan büyükelçiliğine bayrak çekti. İngiliz diplomatlar Ahmed el Şaraa ile toplantı yaptı. Avrupa Birliği,
Suriye’nin imarına katkı sağlamaya
hazır olduğunu duyurdu.
Haliyle
Şiilerin komplo teorileri
de yağmur üzere yağmaya başladı. En klişeleri şu: “Gördünüz mü Batı, adamı üzerinden bölgemizi dizayn ediyor.” Lakin, İran ve aparatlarının
kreş terk antipropagandalarına
vakit ayırmak dahi coğrafya için büyük vakit kaybı. Zira Lübnan ve Suriye’de batmaya yüz tutan Şii Hilali’ne karşı, İsmail Kılıçarslan’ın ortaya attığı
‘Sünni Dolunayı’ doğuyor
. Bu kavramın altını ve içini doldurmaya ağırlaşmak elzem. Tabii
‘Siyasal Mezhepçilik’ tuzağına
asla düşmeden. Coğrafyamızda tüm istikrarlar değişirken; Şii, Nusayri ve kısmen de Alevilerin beslediği; mezhepçi, bölücü lisan ve
her türlü mağduriyet haline
karşın bu kapı bir kere daha aralanmamalı. Bakınız, Suriye’de bu vakte dek,
“istenen” ve “arzulanan” provokasyonlar
gerçekleşmemesine karşın Samandağ’da yaşayan Nusayriler ismine yapılan “Halk, Suriye’deki katliamlara karşı yürüyor” daveti bir
kıvılcım denemesi
ydi. Esed’in yerle bir ettiği Yermük’ten kaçan binlerce insanın
ikonikleşen fotoğrafını
afiş yapacak kadar da ‘malzemesiz’lerdi. Yapılan açıklama ise tam bir
yalan ve iftira düzeneği
ydi. Lakin şu cümle dikkatimi çekti:
“Alevi inancı yahut diğer inançların, bir
rejimin uygulamaları üzerinden
hedef alınmasını asla kabul edemeyiz.”
Bu itiraz başından sonuna kadar gerçek. Esed’in azılı, manyak ve nefret saçan bir Nusayri olması öteki Nusayrileri zan altında bırakamaz. Lakin, “Zalim Beşar Esed, göründüğü ve bilindiği kadarıyla 13 yıldır Suriye’deki sivilleri katlederken
Samandağ halkı neredeydi
?” sorusunu sormak ve “mezhepçilik yapılmasın” diye
yürürken bile mezhepçilik yaptıklarını
yüzlerine söylemek gerek. Suriye’de halk, 61 yıllık Baas rejiminin ölümcül yükünü üzerinden atmışken ve devlet sistematiği yine tesis edilirken
Samandağ’da sergilenen, tiyatrodan öte değil esasen.
Bu ortada tiyatro demişken, 18 Aralık günü yapılan şöyle bir paylaşıma denk geldim:
“2015 yılında, savaşın ortasında bile tiyatroda yer bulunamayan bir kentti Şam. Gittiğimizde yer kalmamıştı, ikinci kere denediğimizde sahnenin tabanında yere oturarak oyun izleyebilmiştik. Artık liberaller, milliyetçiler, emperyalizmin tüm kiralık soytarıları, haydutları, katilleri eliyle
koca bir ülkeyi
cehenneme çeviriyorlar.”
İşçi sınıfı için içerikler ürettiklerini ilan eden ‘BSM Kolektif’ hesabından yapılan bu paylaşıma aslında hiç şaşırmadım. Şu var ki, bundan sonrası için kendime sakladım.
Tarihin
en kanlı diktatörlerinden
Stalin’e övgüler tertip, güya onu paka çeken görüntüler da üretmişler. Nerede bir Müslüman ve Türk katili varsa idealize eden bu sosyalist psikopatların Sednaya Hapishanesi’nde her türlü azap yapılırken, Şam’da sahnelenen tiyatroya bilet bulamamayı yüceltip, ihtilalin artık bu
“imkânlarını” ortadan kaldırdığına
kahrolmalarını lisanımızdan düşürmemeliyiz.
Bu ortada, koşa koşa Suriye’ye gelen Batı’ya da odaklanmak gerek.
Suriye’de devlet yine ayağa kaldırılırken
Amerika ve Avrupa’nın hümanizm soslu telaffuzları kimseyi heyecanlandırmamalı. Mesela Batı’nın Heyeti Tahrir Şam’ı (HTŞ) terör listesinden çıkarması bir lütuf, taviz ya da jest olamaz. Bilakis onlar
HTŞ’nin meşruiyetine
mecburlar. Yoksa Beşşar Esed ile tıpkı cephede durmayı sürdürmüş olacaklar. Bu nedenle de geride kalan; yabanî, acımazsız ve her saniyesi katliamlarla geçen o 13 yılın
kendilerine düşen hissesinden kurtulmak için soluğu Şam’da alıyorlar.
Amerika ve Avrupa,
Esed’i iktidarda tutarak
bölgemizi abluka altına alma ve Türkiye’yi baskılama siyaseti güttü. Bunun için de çok büyük paralar harcadılar. Ellerinde artık,
donattıkları terörist PYD/PKK’lılar
ve saklı aparatları DEAŞ var. Batı’nın Suriye’de yapabileceği tek “iyilik” göz yumdukları ve sebep oldukları enkazı kaldırmak olur.
Bu denklemde Türkiye’nin tutumu net
ve Suriye’deki devrimcilerin duruşu ortada.
Yazarımız Yasin Aktay’ın kendisi ile yaptığı geniş mülakatta El-Şaraa’nın şu sözleri mühimdi:
“Yeni Suriye devletinin inşasında
Türkiye’nin birçok önceliği var
. Toplumsal bağları koruyacağız. Bu zafer yalnızca Suriye halkının değil, Türk halkının da zaferidir.”
Cumhurbaşkanı Erdoğan da Mısır dönüşü verdiği röportajda, “Dışişleri Bakanımız Hakan Fidan da inşallah oraya gidecek. Yeni yapılanmayı birlikte yapacaklar” diyerek Türkiye’nin coğrafyanın tam kalbinde olacağına bilhassa vurgu yaptı.
Biraz dolambaçlı oldu fakat şunun altını çizerek söz edeyim: Yaklaşık 13 yıldır Türkiye’de iç siyasetin gündemini ve kamuoyunu
Suriye üzerinden belirleyerek
memleketin tüm gücünü sömürenlerin varlık sebepleri ortadan kalktı. Görüldüğü üzere debeleniyorlar. Tüm öngörüleri çöktü.
Esed’e kuyruk olanlar
inandırıcılıklarını yitirdiler. Lakin birinci fırsatta yine var olmayı deneyeceklerdir. Palavrayla, provokasyonla, iftira, kumpaslar tertipleyip, tiyatroları sahnelemeleri kaçınılmaz. Tarihin akışı değirirken, Türkiye gündemi
Esed’in fonladığı aparat gazetecilerin
videolarına, Tweetlerine artık teslim olmamalı. Bunun için de net olmak ve “siz busunuz” demek gerekiyor. Suriye,
büyük bir sıkıntıdan,
coğrafyanın hatta
İslam ülkelerinin çözümüne
kapı aralayacak bir ümit ışığına dönüşmüşken, biz bu sineması bir defa daha görmüştük dememeliyiz. “O filmi” biz çekmeliyiz…
