Gazete 24 Saat

  1. Anasayfa
  2. »
  3. Ekonomi
  4. »
  5. Suriye ihtilaline dışarıdan bakmak: Seçimler ve demokrasi

Suriye ihtilaline dışarıdan bakmak: Seçimler ve demokrasi

adminn adminn -
23 0

21. yüzyılın birinci çeyreğinde demokratik taleplerle ortaya çıkan 8 Aralık Halk İhtilali, kendi geleceğini inşa etmeye hazırlanıyor. Geniş toplumsal kesitlerin ortak bir toplumsal amaç ile hareket ettiği bu ihtilalin demokratik ve birleşik bir Suriye inşa etmesi en değerli beklentiler arasında. Suriye’nin yeni lideri Ahmet Şara’nın seçimler ve anayasa üretim sürecine ait çizdiği çerçeve üzerinden yapılan tartışmalara da baktığımızda birtakım konuların gereğince anlaşılmadığı görülmektedir. Bir süreç içeren bu çerçevede, yaklaşık 4 yıl seçim yapılmayacak olması, Suriye’de yeni bir diktatörlük mü inşa edilecek üzere spekülasyonları da beraberinde getirmektedir.

Suriye ihtilaline yönelik tahlillere bakıldığında, oryantalistik imgelemin hakim bir bakış açısı olduğu görülmektedir. Başlarda, bayan ve seküler kıymetler üzerinden Suriye’nin Afganistan olup olmayacağı tarafındaki çerçeve vakitle Suriye’nin demokratik olamayacağı savına evrilmekte ve Suriye ile demokrasi fikri yan yana getirilmekten imtina edilmektedir. Halbuki Suriye İhtilali, milyonlarca insanın kendi geleceklerini tayin etme ismine, bölgesel aktörlerin müdahalesiyle kanlı bir iç savaşa evrilen vasattaki ısrarlı ve kararlı bir duruşun sonucudur.

Demokratik ve Birleşik Bir Suriye’nin Zorlukları

Peki bu büyük toplumsal hareketlilik ve geniş bir mutabakatın, kısa vadede demokratik bir Suriye’ye evrilmesinin önünde hangi maniler kelam konusu? Ahmet Şara, Suriye’nin geleceğini neden bu türlü bir projeksiyon üzerinden şekillendirme anlayışında? Suriye Halk Devrimi’nin demokratik bir taban inşa etme sürecinin önündeki en büyük zorluk, mevcut demografinin Suriye’nin geleceğini şekillendirmede gereğince tesirli olamayacağı gerçeği. Hakikaten, 2011’den 8 Aralık’a kadar devam eden süreçte, nüfusun yaklaşık üçte ikisi yer değiştirmiş ve bu yer değiştirenlerin değerli kısmı de Suriye dışına çıkmıştır. Buradaki demografiyi manalı bir biçimde yansıtacak bir seçim olmaksızın Suriye’nin kendi geleceğini inşa etmesi de güç görünüyor.

Diğer bir zorluk da Suriye’nin iç savaş sürecinde önemli bir altyapı yetersizliği ve ekonomik mahrumluk ile malul olması. Mevcut ekonomik sıkıntılar ve altyapı yetersizlikleri de dikkate alındığında, Suriye dışındaki Suriyelilerin geri dönüşünün yalnızca siyasal şartlarla ilgili olmadığı görülecektir. Buna ek olarak nüfusu tatmin edecek iş alanlarının yokluğu da dönüş açısından değerli bir değişken olarak kendisini göstermektedir.

Mevcut pürüzlerden bir oburu de Suriye’de demografik mühendisliğin direkt sorumlusu olan YPG’nin varlığı. Birleşik bir Suriye’nin önünde mahzur olarak duran ve direkt global bir gücü ardına alarak bugüne kadar varlığını sürdüren YPG’nin tavrı da Suriye’nin geleceği açısından değerli olacaktır. Tüm bu parametreler, Suriye’deki geçişin bir sürece yayılmasının yanlışsız ve mecburî olduğu gerçeğini de göstermektedir.

Suriye ihtilali bütün bu özelikleriyle Mısır ve Tunus’tan da ayrılmaktadır. Hakikaten Tunus ve Mısır, Arap İhtilallerinin birinci meyveleri olmuş ve kısa müddette seçimler yoluyla demokratik bir yer inşa edilebilmiştir. Her iki ülkede, vakitle, demokratik kazanımları ortadan kaldıran teşebbüsler olsa da, demografik çeşitliliğin siyaset arenasına yansıdığı bir demokratik yer inşa edilmiştir. Tıpkı sonucu kısa mühlet içerisinde Suriye alanından beklemek ve Suriye’de bir an evvel seçim olmasını ummak, bu açıdan makul ve rasyonel bir talep olmaktan uzak.

Tüm bu nedenler ışığında düşünüldüğünde, Ahmet Şara’nın her fırsatta Suriye’ye yönelik ambargoların kaldırılması tarafındaki talebinin yerine getirilmesi, demokratik bir Suriye’nin teşekkülü için elzemdir. Bu sebeple Batı’dan Suriye’ye yönelik aralı ve oryantalist tenkitler yerine bir an evvel bu ambargoların kaldırılmasına yönelik efor sarf etmeleri ve demokratik Suriye’nin önündeki manilerin kaldırılmasına takviye olunması beklenmektedir.

Baas ve Kemalizm

Esas soru, Türkiye’de de kimi toplumsal bölümlerde gözlemlenen Suriye’nin geleceğine yönelik sıkıntılı bakış açısı. Bir ihtilalin demokrasi ile taçlanmasını beklemek ve bu mevzudaki zorlukları dikkate sunmak ile bir halkın demokrasi üretemeyeceği tezini özcü bir biçimde savunmak ortasında önemli bir fark var.

Özcü ve kategorik tavrın dışında, Esed ve Baas rejiminin devrilmesinden rahatsızlık duyanlar da kelam konusu. Onlara nazaran Suriye’nin mevcut siyasal yapısı ile laik ve çağdaş Baas rejimi ortasında fark var.

Esed rejimini Suriye iç savaşının en hararetli periyodunda bile savunmayı yeğleyenler, Baas’ı Kemalizm’in bir sonucu olarak görmüşler ve içerideki demokratik talepleri emperyalistlerin Suriye’yi bölme arayışı olarak yorumlamışlardır.

Bugün Suriye Halk Devrimi’nin temelde İsrail ve ABD çıkarları ile örtüşen yanları üzerinden bir ihtilal tahlili yapanlar, sıranın Türkiye’ye geleceği bir emperyalist ajandanın işlediğini tez etmektedirler.

Baas ideolojisini, aydınlanma, laik pahalar ve toplumsal mühendislik üzerinden savunan bu yaklaşımların Türkiye’de benzeri bir ideolojiye sahip oldukları açık.

On yıllar boyunca tek parti anlayışını benimseyen, farklı siyasal arayışlara tahammül göstermeyen ve demokratik yollarla iktidar değişimini karşı ihtilal olarak nitelendiren yaklaşımların, 21. yüzyıl dünyasına söyleyebileceği bir şey yok.

Bugün Suriye’deki geçişe takviye vererek demokratik ve birleşik bir Suriye inşa etmek hiç kuşkusuz Suriye’nin en kıymetli önceliği. Bu önceliği gündemde tutmak ve zorlukların farkında olmak ile 21. yüzyılda ulu bir halk ihtilalini takdir edememek ortasında çok kalın bir çizgi var.

İlgili Yazılar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Web sitemizde size mümkün olan en iyi deneyimi sunmak için çerezleri kullanıyoruz. Bu siteyi kullanmaya devam ederek çerez kullanımımızı kabul etmiş olursunuz.
Kabul Et