Beyefendilere ihtilal beğendiremiyoruz. Kulp takanlar, burun kıvıranlar, “lideri ben değilsem ihtilal devrim değildir” kibriyle nefsine tapınanlar, sürecin hiçbir etabında olmayıp sonucu kıyasıya eleştirenler, (haşa) Allah’tan çok gaybı bilme havasına girenler, bir ekip devletleri (yine haşa) Allah’ın kudretinin üzerinde kudretli görenler, kıskançlar, karamsarlar, karamsarlar ve daha nicesi…
Hamas 7 Ekim’de son derece başarılı bir operasyon yapınca “abi bunun gerisinde İsrail var” diyerek anında sıkıntıyı çözenler şimdilerde Suriye Devrimi’ni “abi bu İsrail’in işine yarayacak” diyerek karalıyorlar. Devrimin lideri Ahmet el Şara’nın ceket giymesini, kravat takmasını, yapan iletiler vermesini de uçuk komplo teorilerine kanıt olarak gösteriyor, “bak biz demiştik” havasında takılıyorlar.
TvNet’te Ersin Çelik idaresinde yaptığımız Siyaseten programında İsmail Kılıçarslan 1979’da Humeyni’nin Air France uçağıyla Tahran’a indiğini hatırlatınca, Türkiye’nin kuruluş sürecine ait okumalarım gözümde canlandı.
Resmi tarih, kreşten başlayarak üniversite mezuniyetine kadar ezber bir Kurtuluş Savaşı kurgusu anlatır. Ordumuz toparlanmış, düşmanın üzerine yürümüş, düşmanı kovmuş, zafer kazanmıştır. Hiç o denli kolay değildir. İstiklal çabamızın askeri safahatı, büyük tablo içinde epey küçük bir yer meblağ. Hiç anlatılmaz fakat Kurtuluş Savaşı alandan fazla masada kazanılmıştır.
Mustafa Kemal direnişi örgütlemek göreviyle İstanbul’dan ayrılıp Samsun’a varınca Havza ilçesine geçer ve orada kaplıcalarda bir süre kalarak görüşmeler yapar. Sovyetler Birliği heyetiyle yaptığı görüşmede Miralay Budigeni’ye yeni bir hükümet kurulacağını, bu yeni hükümetin Sovyetlerin Şuralar Cumhuriyeti’ne benzeri olacağını söyler. Sovyet Rusya, Gürcistan, İran ve Afganistan’la muahedeler yaparak İngiltere’ye karşı bir güvenlik sınırı oluşturmuştur; Türkiye’deki direnişi de yanına çeker, Ermenistan problemini Türkiye ismine halleder ve İstiklal Savaşı’na cömert finans ve silah takviyesinde bulunur.
1921 yılında Ankara Hükümeti’nin Dışişleri Bakanı Bekir Sami Bey İtalya ile bir muahede imzalar ve Antalya, Afyon, Kütahya, Aydın, Konya ve Ereğli kömür madenlerinde İtalya’ya imtiyaz verir. Bunun karşılığında İtalya Ankara’nın tüm taleplerini destekleme taahhüdünde bulunur ve Antalya’dan da askerlerini çeker.
Fransızlar İtalyanları örnek alırlar, esasen İngiltere ile ortaları bozuktur. Gümüşhane ve civarındaki demir, krom ve gümüş madenleri ile daha diğer imtiyazlar karşılığında Fransızların dayanağı alınır.
İngiltere yalnız kalmıştır. Yunanistan’a verdiği dayanak İngiltere’ye ağır maliyet çıkarmaktadır. Ayrıyeten Yunanistan şımarık tutumlarıyla İngiltere’yi rahatsız etmeye başlamıştı. Sakarya Zaferi sonrası Yunanistan İngiltere’den tez destek kuvvetler, taze harp gereci ve mali yardım istemişti. Lord Curzon’un bunları karşılayacak durumu yoktu, artık problemin diplomatik yolla çözülmesini istiyor, ateşkes öneriyordu.
Bu esnada İngiltere’yi Yunanistan takviyesinden büsbütün çeken bir gelişme yaşanır. Yunan Başbakanı Londra’da iken Hint Müslümanları İngiltere’ye bir ikaz mektubu göndererek İstanbul’un boşaltılmasını, kutsal yerlerde Padişah’ın hâkimiyetini, Trakya ve İzmir’in Müslümanlara geri verilmesini talep ederler.
27 Mart 1922’de Paris’te bir ortaya gelen İngiliz, Fransız, İtalyan heyetleri Türkiye ile Yunanistan ortasındaki savaşın sona ermesi davetinde bulundular. Yunanistan bunu kabul etti ve Anadolu’dan büsbütün çekilmek için 4 ay mühlet istedi. Ankara Hükümeti şimdi karar vermemişti. Yunanistan, Ankara’yı ateşkese zorlamak için İngiltere’den İstanbul’u işgal talebinde bulundu. Bu taleple birlikte İngiltere Yunanistan’a karşı duruma geçti. 26 Ağustos’ta Türk ordusu taarruza geçti ve aslında tükenmiş olan Yunan ordusunu denize döktü. (Detaylı okuma için: “Türkiye’nin Taksimi – Bir Diplomasi Tarihi (1919-1923); Prof. Harry Howard. Türk Tarih Kurumu Yayınları)
Zafer alanda değil masada kazanılmıştır lakin tartışmasız zaferdir. İstiklal Gayretimizin hiç anlatılmayan bu gerçek kıssası, bugün Hamas’ın kahramanlık destanına kulp takanların, Suriye Devrimi’ne çamur atanların argümanlarının Türkiye’nin kuruluş ve kurtuluşunu da itham etmeleri manasına gelir ki, büsbütün yanlıştır. İstiklal Gayreti milletin topyekûn ortak gayretidir, ortak zaferimizdir. Sorun, Cumhuriyet’in ilanından sonra milletin dışlanması, seçkinlerin yanlış siyasetler gütmesidir. Cumhuriyet’in çarpık çağdaşlaşma siyasetlerine bakarak İstiklal uğraşımızı karalamayalım.
Bu böyledir; devletler bu türlü kurulur. Hiç kimsenin size ihtilal beğendirmek üzere bir kederi de yok. Suriye İhtilali, silahla, kanla, yürek ve kahramanlıkla elde edilmiş bir ihtilaldir. Son yüzyıllar içindeki en ulu, en gerçek ihtilallerden biridir. Haset etmeyin, haset kalbi çürütür.
