Suriye’de 61 yıllık Baas, 54 yıllık da Esat aile diktatörlüğünü yıkan ihtilalin daha Halep basamağında Halep’in Suriye’de tahlilin kapısını açıyor olacağını söylemiştik. Ne palavra söyleyelim o basamakta Halep kapısının bu kadar büyük bir süratle bütün Suriye’de kimsenin tahayyül edemeyeceği bir tahlile yanlışsız açılabileceğini iddia edemiyorduk.
Aslında olayın sonunda kim ne derse desin kimse varsayım etmiyordu.
Operasyon başta bir “
saldırganlığa karşı koyma
” hedefiyle yola çıktığında ufukta Halep’in kurtuluşu görülmeye başlamıştı. O etapta bu bile yıllardır Türkiye’nin ve bütün Suriye halkının mustarip olduğu problemlerin kıymetli bir kısmının hafifletilmesi için kıymetli imkanlar sunuyordu.
Ancak kısa mühlet içinde bütün Suriye’de özgürlük ateşi yanmaya başladı ve Baas rejimi sapır sapır dökülmeye başladı.
Olayın bu etabında ulaşılan sonuca bakılarak, gelinen noktanın büyük aktörlerin ortalarında varmış oldukları bir muahedenin bir yapıtı olduğunu öne sürmek güya en olağan siyasi tahlil biçimi üzere sunuldu
. Halbuki bu olağan siyasi tahlil biçimi kendi içinde çok önemli hastalıklar (mantık yanılgıları yahut bilgi eksiklikleri demiyorum, direk hastalıklar) barındırıyor.
Bilgi eksikliği kısmını giderelim isterseniz evvel. Rusya ve İran’ın bu Esed’i terk etmiş oldukları ve bu sefer kimi ihtilafları münasebetiyle kendisine eski takviyeleri vermedikleri argümanı yalnızca sonuca bakılarak sarfedilen bir lafı güzaf.
Rusya’nın harcayacak bir bombası daha olsa bunu Ukrayna’da sarf edecek durumdaydı.
Kendisi için çok daha hayati bir savaşın ortasından süratle çökmekte olan bir
mevtayı beyhude diriltme
ismine uçaklarını Suriye’ye yönlendiremezdi, bu net.
Son dakikaya kadar katil Esed’den vazgeçmedi Rusya,
hakikaten bölgedeki mevcut kısıtlı imkanlarını da son dakikaya kadar Esed rejimi lehine kullanmaktan geri durmadı.
İran ise, operasyon başladığında Suriye’ye hem Irak’tan hem de İran’dan ve hatta Lübnan’dan bütün güçlerini seferber etmeye çalıştı.
Ama olaylar o kadar süratli gelişti ki, kazanılan her mevzi yetişecek olan birliklerin devrimcilerle baş etme ihtimalini daha da zorlaştırdı.
O arada istediği birlikleri istediği noktalara eriştirmek o kadar da kolay değildi.
Dolayısıyla Rusya üzere İran da Esed’i ve rejimini terk etmiş değildi, onlar da Esed’in mağlubiyetine ortak oldular. Tıpkı şimdiye kadarki bütün cürümlerine, insanlık hatalarına ortak oldukları üzere.
ABD’ye gelince. Onun da ortaya çıkan tabloya karşı ne kadar hazırlıksız yakalanmış olduğunu sonrasında ve hala yaşadığı panikten anlamak mümkün
. JPG/PYD ögelerini silahlandırarak ve örgütleyerek oluşturduğu denetim bölgelerindeki bütün çalışmaları Esed rejimiyle hiçbir sorun yaşamıyordu. Esed rejimiyle birlikte bozulan konforu muhafaza telaşı kapsamında birinci etapta Suriye devrimcilerinin Münbiç’e girmesi karşısında bir hassasiyet izhar etti.
Ancak harekete geçmiş Suriye halkının ABD’nin bu talebini duyacak hali yoktu. Münbiç’e girilmesiyle birlikte ABD’nin kurduğu sistem de bozulmaya başladı.
Arkasından Deyr Zor’da ABD’nin desteklediği idareye karşı tıpkı daha evvel Der’a’da gerçekleşene misal bir halk ayaklanması başladı
ve orası da işgalcilerden temizlendi.
Bugün Halep’te açılan kapı dalga dalga Suriye’nin tamamında yeni bir atmosferi hâkim kılmış durumda.
Bu atmosferin yarattığı fırtınalar Suriye’ye yabancı, Suriye’ye son 13 yılda acılar çektirmiş bütün harici ögeleri kusturuyor.
Fırat’ın Batısından sonra ABD’nin Suriye toprakları üzerinde dayatmaya çalıştığı hiçbir sosyolojik karşılığı olmayan nizam şahsen o toprakların insanları tarafından reddediliyor.
Bu saatten sonra ABD’nin burada DEAŞ mazeretiyle yahut şu yahut bu mazeretle bulunmasının hiçbir tabanı ve münasebeti işlemeyecek.
Şimdiye kadar bir halde işliyor olmasının bir sebebi Esed rejimiyle, İran’la karşılıklı uyumlu çalışmalarıydı, Suriye’nin parçalanmış haliydi.
Sednaya zindanından çıkan bütün manzaralar hızına “bütün bu insanlık cürümleri işlenirken sen de buradaydın” diye çarpılacakken ABD’nin DEAŞ mazeretini eskisi üzere kullanabileceği bir ortam da olmayacaktır.
Suriye’deki Kürtlere vaat edebileceği hiçbir bedel de olamayacaktır. Zira toprak bütünlüğünü temin etmiş bileşik bir Suriye’de Kürtler de şimdiye kadar hiç sahip olmadıkları haklara ve özgürlüğe sahip olacaklardır.
Baas rejimi altında bir çeşit Apertheid uygulamasına maruz kalmış olan Kürtler’in haklarını daha evvel Esed’e karşı Türkiye savunmuştu.
Kürtler özgürleşmiş bir Suriye içinde hak ettiklerinden daha az yahut daha fazla hak almayacaklardır.
Arada ABD’nin DEAŞ mazeretiyle Kürtler için biçtiği rol Kürtleri özgürleştirecek bir rol olmayacağı üzere onları bölge halkları nezdinde ölümcül bir maceraya sürüklemektedir.
Gerçekten halkının tamamına yakını Arap olan Münbiç, Dayr al-Zor yahut Rakka’da JPG’ye yöneticilik rolü verilmesi Kürtlere bir uygunluk değil büyük bir kötülük ve ziyandır.
Suriye’de Esed’in düşmesiyle ayağının altından kayan halıyı toparlama endişesiyle
ABD Dışişleri Bakanı Anthony Blinken’
ın Ankara’ya geldiği saatlerde Rakka’da da halk kendi kurdukları nizama karşı ayaklanmaya ve orada zoraki bir varlıkları olan JPG ögelerini kovmaya başlamıştı bile.
Bunların hepsi Devrim’in bir güneş parlaklığı içinde ortaya çıkardığı iklimin doğal sonuçları.
Zamanın ruhu artık herkesten ayağını diğer türlü denk almasını istiyor.
Böylelikle Halep yalnızca bütün Suriye’nin kapısını açmış olmadı, oradan Suriye de bütün istikrarları değiştirmeye hakikat yol aldı.
Bugün bu istikrarlar içinde Türkiye tarihinde olmadığı kadar denklemin içinde anahtar, güçlü ve belirleyici.
Bu görüntüyü içlerine sindiremeyenler şom ağızlarını açıp kelamım ona gerçekçi tahliller kasadursunlar.
Geleceğe dair en karamsar ihtimalleri güya gerçekmiş üzere öne sürerek ihtilali yapanları yaptıklarına, ihtilale sevinenleri sevindiklerine pişman etmeye çalışıyorlar.
Oysa geleceğe dair ihtimaller sınırsızdır ve geleceğe dair ihtimaller, bugün devrimci güçlerin eskisine göre fersah fersah daha ilerde olduğu gerçeğinden uzak olamazlar.
Bu ihtilal düşmansız, muhalifsiz, fitnesiz, zorluksuz ve problemsiz olmayacaktır elbette. Ancak bu zorluklara, meşakkatlere yahut olası tehlikelere bakarak ihtilal yoluna çıkıldığına nedamet mi getirmeli? Bu mu isteniyor?
İsrail’in bu ihtilali boğmaya çalışacağı daha birinci dakikadan yaptığı alçakça, kalleşçe hücumlarından anlaşılıyor.
Hiç değilse bu şer hücumlarının ihtilalin sıhhatine gölge düşürmeye çalışanların, ihtilalin İsrail’in işine yarayacağı ve kelamım ona “direniş cephesini” zayıflatacağı hurafesini yıkmış olmak üzere bir hayrı olmuştur.
İsrail’in aslında Gazze münasebetiyle dünyanın bütün öfkesini üzerine çekmişken Suriye’ye de bu saldırganlığı göze almış olması bu ihtilalin onu ne kadar endişelendirdiğini gereğince gösteriyor. Suriye’yi işgal edeceğini bekleyenlerse, Gazze ve Lübnan’da saplandığı bataktan sonra buna nasıl güç ve takat geçireceğini bir izah etseler de biz de görsek.
