Başlıktaki soru bana değil, eksper Satılmış Büyükcanayakın ile yaptığı söyleşi yüzünden gözaltına alınan, tabirine başvurulan, akabinde da salıverilen Halk TV çalışanı Barış Pehlivan’a ilişkin. Sanırım Pehlivan tutuksuz olarak yargılanmaya devam edecek. Pehlivan’ın salıverilmesine de ayrıyeten şad olduğumu söz etmiş olayım. Çünkü hata ona değil, onun yaptığı haberi “suç olduğunu bile bile yayınlayan” mecra yöneticisine ilişkin bence. Ha, yeniden bana sorarsanız, “mecra yöneticisi de yani Suat Toktaş da keşke tutuksuz yargılansa” derim. Fakat o uzun ve öbür bir bahis. Direkt doğruya yasal yerle veyahut kişinin birebir hatası mükerreren işleyip işlemediği ile veyahut kaçma kuşkusuyla falan filanla ilgili.
İfadesinde şöyle konuşmuş Barış Pehlivan: “Bununla birlikte uzman de röportaj vermeyi yani bana yaptığı aksiyonun birebirini gerçek bir formül olarak benimsemiş olacak ki 28 Ocak 2025 tarihli Yeni Şafak Gazetesi’ne de ayrıyeten konuşmuştur. Artık Yeni Şafak’a hata olmayan röportaj yapma faaliyeti, Halk TV’den Barış Pehlivan’a nasıl hata olabilir?”
Soruya kendimce yanıt vereceğim elbette ancak evvel öbür bir yerinden tartışmak istiyorum sıkıntıyı.
Bana sorarsanız Türkiye’de ortaya çıkan “biz ve onlar düzlemi” tam da bu türlü şeyler üzerinden neşet ediyor ve sürdürülüyor. Kutuplaşma edebiyatı tam da buradan ince ince işleniyor ve bilhassa bir kesitin politik ajandası bu edebiyat üzerinden oluşturuluyor. Bile isteye karartılan, çarpıtılan, yerinden edilen, palavraya dönüştürülen pek çok bilgi ve soruyla daima bir “avantajlı kesim-dezavantajlı kesim” öyküsü sirkülasyonda tutuluyor. Halbuki hakikat orada değil, hiçbir vakit da olmadı.
Bakın şu değil. Barış Pehlivan, elbette sözünde kendini savunmak için kendisine avantaj sağlayacak pek çok cümle kurabilir. Zati söz dediğimiz şey de biraz bu türlü işleyen bir şeydir. Lakin o söz deverana sokulurken, “zarıl zarıl haksız olduğunu” Barış Pehlivan’ın ismi üzere bildiğine emin olduğum “Yeni Şafak’a hata olmayan röportaj Halk TV’ye nasıl cürüm olabilir?” sorusu manşete çekilirse bunun ismi “kutuplaşma edebiyatına hizmet” olur, diğer bir şey değil.
Suç olan, Satılmış Büyükcanayakın ile söyleşi yapmak değildir. Bunu Barış Pehlivan deneyiminde bir gazeteci elbette bilir. Hasebiyle Yeni Şafak’ta Erdal Kılınç’ın uzman Satılmış Büyükcanayakın ile Büyükcanayakın’ın bilgisi ve onayı dâhilinde gerçekleştirdiği söyleşi cürüm değil, “gazetecilik” olarak kıymetlendirilir. Barış Pehlivan’ın savcılıkta tabir verdiği sorun “haberin yanlış metotla, kişi hakkını ihlal ederek, habere mevzu kişinin ses kaydının müsaadesi dışında alınması ve yayınlanması” üzerinden bir problemdir. Barış Pehlivan da bunu bilmektedir bence, onun sözü üzerinden Yeni Şafak’a ateş etmeye çalışan yayın mecraları da bunu bal üzere bilmektedir.
Ama “kutuplaşma edebiyatı” ile “dezavantajlı olan bizler, avantajlı olan sizler düzlemi” Türkiye’de bir kısmın acayip işine gelmektedir işte.
Hayır efendim. Yeni Şafak’a cürüm olmayan röportaj Halk TV’ye kabahat olamaz. Olur mu o denli saçmalık? Fakat Yeni Şafak tıpkı beşerle söyleşiyi hukuka, kişi hak ve hürriyetine uygun olarak gerçekleştirmiş, Halk TV ise bunu kişi hak ve hürriyetini ihlal ederek, müsaadesiz halde gerçekleştirmiştir. Problem bu kadar açıktır, bu kadar nettir.
Basitçe kendi üzerimden söyleyeyim. Şahsıma ve şahsım üzerinden gazeteme açılan davaların yarısını falan kaybettik. İskender Evranosoğlu isimli çakma mehdi bile dava kazanacaktı az kala. Yahu her şeyi geçtim, Filistinli aslan mücahitlere “terörist” denilmesine reaksiyon gösterdim diye sorgulandım ve “Samanyolu televizyonunun önünde niçin hareket organize ettin?” diye söze çağrıldım ben. Yol arkadaşım Ersin Çelik, Vakit gazetesi üzerinden başına örülen hukuk çorabını yazsa roman olur. Ne anladım abi ben bu türlü yandaşlıktan?
Biraz karışık anlattım lakin meramım aslında şu. Barış Pehlivan orada işini yapmaya çalışıyor, biz de burada işimizi yapmaya çalışıyoruz. Bazen Pehlivan takılıyor hukuk radarına, bazen biz. Lakin şu ortaya konulmaya çalışılan “dezavantajlı yandaşlar, süründürülen fondaşlar” kıssası artık temcit pilavına dönüştü. Hepimiz biliyoruz ki memlekette hata olan gazetecilik yapmak değil. Yeni Şafak’ın yaptığı Halk TV’ye yasak değil. Halk TV’ye yasak olan Yeni Şafak’a özgür değil. Yasa dışı yollarla, istek alınmadan yapılan ses kaydının yayınlanması hata. Halk TV’ye de hata, bize de hata.
Fakat en büyük kabahat, Türkiye’deki kutuplaşmaya çabucak her an su taşıma çabasında olmak galiba. Keşke bunu ortadan kaldırmanın bir yolunu daima birlikte bulsak…
