Evvela şu gerçekleri hatırlatarak başlayalım.
Suriye’de Kürtlerin ismi ve statüsü yoktu.
Buna karşın PKK, koyu Kürt inkarcısı Esed rejiminin nedense en büyük destekçisiydi.
Baba (Hafız) Esed PKK’yı Türkiye’ye karşı kullanıyordu.
PKK ise bunun bedelini ziyadesiyle ödüyordu.
Hiçbir gün PKK ve Türkiye’deki partisi Esed’in rejimine yönelik eleştirel bir tek laf etmedi.
Türkiye ile savaşımını güya “Kürtlük” üzerine oturtan PKK ne hikmetse Baasçı rejime bırakınız mermi sıkmayı bir tek kelamla dahi muhalefet etmedi.
İran’daki rejimle de savaşmadı.
Ama Irak’ta Barzani başkanlığındaki Kürdistan bölgesel idaresiyle savaşmaktan geri durmadı. O denli ki Kürdistan bölgesel idaresine karşı Bağdat rejimiyle ve İranlı milis kümelerle işbirliği yapmaktan kaçınmadı.
Çözüm sürecinde Beşşar Esed’in aklıyla oyun bozucu bir aktör olarak rol oynadı.
Esed’in kendisine bıraktığı toprak kesiminde hükümranlık kurma vaadiyle tahlil sürecini bozarak silahlarını Türkiye’ye doğrulttu.
Kandil’deki PKK’lı ögeler Suriye’nin kuzeyine aktılar.
ABD’nin dayanağıyla oranın hükümran silahlı gücüne dönüştüler.
PKK’nın birinci yaptığı şey, bölgenin Barzani yanlısı Kürtlerini silahla baskılamak ve sürgüne göndermek oldu.
Bölge Barzani yanlısı Kürtlerden adeta arındırıldı.
Buna itiraz eden Barzani yanlısı siyasi aktörler ve kanaat liderleri ya öldürüldü ya da kaçmak zorunda bırakıldı.
Kalanlara sunulan tek seçenek ise, şartsız biat ve itaatti.
PKK Suriye ihtilali başladığında Esed rejiminin safında durdu.
Devrim cephesine katılmadı.
Bir yanda Esed rejimiyle yol yürüdü öbür yanda ABD’nin çıkarlarının aparatı olarak kendini konumlandırdı.
Rusya bu süreçte ABD hasebiyle PKK’yı karşısına almadı.
PKK da Suriye denklemine dâhil olan Rusya ve İran ile ilgilerini alanda daima düzgün tuttu.
Rusya ve İran da PKK’yı tümden kaybetmemek için PKK ile münasebetlerini daima sıcak tuttu.
İran-PKK ilgilerinin yalnızca Suriye alanında değil Irak alanında da beraberliğe dönüştüğü görüldü.
Şimdi statüko değişti.
8 Aralık’ta görkemli bir halk ihtilaliyle barbar Esed rejimi tarihe uğurlandı.
Esed’i ayakta tutan Rusya ve İran devre dışı bırakıldı.
Türkiye artık bölgenin oyun kurucu aktörü.
Türkiye’nin ısrarlı gayretlerine karşın ihtilalin içinde yer almayan, aksine ihtilali boğmaya çalışan Esed ve ABD’nin çıkarlarına uygun siyasetler izleyen PKK artık kalkmış kendini ihtilalin bir kesimi ilan ederek hisse kapma yarışına giriyor. Yeni Suriye’nin lideri Golani’ye ittifak mesajları gönderiyor.
Golani’nin ise Mazlum Abdi başkanlığındaki heyeti kabul etmediği sır değil.
Şimdi soru şu: Suriye’nin geleceğinde Kürtlerin rolü ne olacak? PKK’nın Kürtler ismine ancak Kürtlere karşın Esed-ABD takviyesiyle kurduğu özerk idarenin akıbeti ne olacak?
Suriye devriminin lideri olan Golani lakaplı Ahmed Hüseyin eş-Şerah’ın bu bahisteki sözleri net.
Kürt halkının Suriye’nin asli ögesi olduğunu söyleyen Golani toprak bütünlüğüne dayalı yeni Suriye’yi Kürtlerin de içinde yer aldığı başka halklarla birlikte inşa edeceklerini ehemmiyetle vurguluyor.
Diğer halklar hangi haklara sahip olacak iseler Kürtlerin de sahip olacaklarının altını ehemmiyetle çizen Golani, ‘ama’ diyerek şunu hatırlatıyor: “Kürt halkımız farklı, PKK farklı.”
Bunun ne manaya geldiği apaçık.
Golani Yeni Suriye’de mevcut haliyle PKK’ya ve idaresine yer yok diyor.
Golani’nin bildirilerinden çıkan sonuçları unsurlar halinde anlaşılır kılalım…
1-Yeni Suriye’nin toprak bütünlüğü bizim için olmazsa olmaz temeldir.
2-Kürtler yeni Suriye’nin eşit haklara sahip halkı olarak baş tacı edilecektir. Yeni Suriye’nin inşasında asli aktör olarak rol oynayacaklardır.
3-Yeni Suriye’de yabancı güçlerle işbirliği içinde olan silahlı PKK’ya ve idaresine asla yer olmayacaktır.
4-Sadece PKK’ya değil ayrıca silahlı ögelere ve örgütlere de yer olmayacaktır. Silah yalnızca devletin yasal güçlerinin elinde olacaktır.
Golani’nin daveti da çok açık:
“Gelin daima birlikte yeni Suriye’yi birlikte inşa edelim. Hiçbirimizin bir başkasından üstünlüğü yok. Hepimizin eşit haklara sahip olacağı bir Suriye inşa etmeliyiz. Zira biz birlikte Suriye’yiz.”
Golani etnik milliyetçi yahut ulusçu paradigmanın dışında bütünüyle İslam akidesi ekseninde düşündüğü için tahlil teklifinde kapsayıcı ve kuşatıcı.
Arapçılık ideolojisi yahut sadece Arap egemenliğine dayalı ulus-devlet ideolojisi Golani’nin akide dünyasına zıt.
Baasçılığın her cinsine kapalı olması, yeni Suriye’nin toprak bütünlüğünden yahut siyasi birliğinden yana olması, Golani’nin akide dünyasını bilenler açısından sürpriz değil.
İslam akidesinin şekillendirdiği bu anlayışı içimizden birilerinin üniterlik ve ulus-devlet kavramları üzerinden izah etmeleri ise gülünç ötesi bir durum.
Gülünç ötesi, zira Golani’nin dünyasında bu kavramlara yer yok.
Dışişleri Bakanı’nın “PKK ya kendisini tasfiye etmeli ya da tasfiye edilir.” kelamı Golani’nin dediklerinin öbür bir tabiri aslında.
Eş vakitli olarak Fidan ile Golani’nin yeni Suriye’nin inşasında Kürtlerin kıymetli bir yerinin olacağına ancak PKK’nın varlığına yer olmayacağına dair yaptıkları vurgu tesadüfle izah edilemez.
Fidan’ın biraz daha açarak sunduğu tahlil önerisi, PKK saflarındaki yabancı savaşçıların ülkeyi terk etmesi, Suriyeli olan PKK yöneticilerinin ise denklemden çıkıp ayrılması ve geri kalan tüm ögelerin silahlarını bırakması kuralıyla topluma karışmalarına müsaade verilmesi üzere somut kuralları içeriyor.
Görünen o ki bu ortak bir karar.
Yeni Suriye ile Türkiye’nin ortaklaştığı bu karar, PKK açısından berbat lakin Kürtler açısından tarihî bir fırsat aslında. Her şeye PKK kazanımları açısından bakan Kürtlerin bu çözüm sürecine ayak diremelerinin gerçekte Kürtlük hassasiyetiyle alakalı olduğunu söylemek mümkün değil.
PKK’nın Mazlum Abdi üzerinden tüm Kürtlere yaptığı birlik daveti karşılık bulacak bir davet değil. Zira PKK’nın Suriye’deki baskıcı ve kanlı deneyimi, PKK dışı Kürtler için tam bir hayal kırıklığı ve derin acılar içeriyor. PKK’ya itimat duyulmuyor. En değerlisi PKK bayrağı altında ABD zoruyla gerçekleşecek bir bilirliğin, yeni Suriye rejiminin kabulüne mazhar olamayacağını da herkes çok âlâ biliyor.
Yeni Suriye liderliğinin istediği şey, PKK’nın kendini silahlarıyla birlikte lağvetmesi. Bunun dışındaki hiçbir seçeneğe açık değiller.
Yeni Suriye’nin de Erdoğan Türkiye’sinin de PKK dışındaki Kürt halkıyla hiçbir sorunu yok. Aksine Kürt halkının yeni Suriye’deki statüsünün eşitlik temelinde olması isteniyor.
PKK’nın birlik davetine karşılık vermeyen Mesud Barzani’nin Golani’nin Kürt halkını yeni Suriye’nin asli ve eşit ögesi olarak görüp sürece katılma davetine olumlu yanıt vermesi değerlidir.
Önemlidir zira Barzani Suriye Kürt halkı üzerinde son derece etkili bir lider.
Kürtlerin birliği elbette değerli ve gereklidir. Yeni Suriye’nin sahipleri olarak önlerine çıkan bu tarihi fırsatı değerlendirmezlerse sonrası felaket olur. Bu birlik PKK çatısı altında olabilecek bir birlik değil. PKK çatısı altında gerçekleşecek bir birliğin Şam’da hiçbir karşılığı olmaz.
PKK hakikaten Kürtlerin kazanımını her şeyin üstünde tutan bir Kürtlük şuuruna sahip ise o vakit yapacağı tek şey, Golani ve Fidan’ın ortaklaştıkları karar doğrultusunda kendilerini devreden çıkartmalarıdır. Bunu yapmayıp kendilerini dayatırlarsa Esed üzere hem kendi sonlarını hazırlamış olurlar hem de Kürtlere temelli kaybettirmiş olurlar.
Kürtler birinci kere Suriye’de tarihî bir fırsat yakalamış durumdalar. Bu tarihi fırsat, PKK’nın kendini dayatan siyasetleri hasebiyle heba edilirse bunun vebali ağır olur.
Kürtler ile Araplar ve Türkler ortasında kan davasına dönüşecek bir kanlı güvensizlik uçurumu PKK marifetiyle ortaya çıkarsa Kürtler için beliren tarihî fırsat heba olur.
Erdoğan-Bahçeli liderliğinin Kürtlere yaptığı “Türkiye Yüzyılı’nı gelin birlikte inşa edelim. Zira biz birlikte Türkiye’yiz!” çağrısını Yeni Suriye’nin lideri Ahmed Hüseyin eş-Şerah yapmakta.
Suriye’de PKK yapılan davetin gereğini yaparsa yalnızca Suriyeli Kürtlerin kazanımlarının önünü açmış olmaz birebir vakitte Türkiye’de de herkese kazandıracak demokratik tahlil sürecinin önünü açmış olacaktır.
Öcalan’ın tam da bu süreçte oynayacağı rol, tarihi ehemmiyette olacaktır.
Hayrolur inşaAllah.
